In Memoriam: Han Dijsselbloem

Op woensdag 9 augustus is ons lid Han Dijsselbloem overleden.

Han werd vijftien jaar geleden lid van VAS in 2008. Dat lijkt niet lang geleden, maar het was een compleet andere tijd. Het Cygnus Gymnasium, de speellocatie van VAS bevond zich toen nog bij het Linnaeushof, de serie Queens Gambit bestond nog niet en alle digitale hulpmiddelen waar de schakers van vandaag zo dankbaar gebruik van maken stonden nog in de kinderschoenen. 

Als hobbyschaker was de overstap naar een schaakclub dus veel groter dan die nu is. De eerste paar jaar van zijn schaakcarriere moest Han dan ook menig nederlaag slikken maar hij liet zich er niet door ontmoedigen. Han was een kunstschilder, hij maakte schitterende landschapsaquarellen en was iemand die oog had voor de schoonheid van dingen. Dat was bij schaken niet anders.

Hij dook vol in de schaakboeken en genoot met volle teugen van het spel en het clubleven van VAS. Mening schaakavond werd gegarneerd met de luide stem van Han betrokken in een geanimeerd gesprek met een clubgenoot en in de veronderstelling dat hij aan het fluisteren was. Groot was ook de verontwaardiging als hem dan verzocht werd ‘nog zachter’ te praten. Hoe dan?

Niemand kon zo geanimeerd vertellen over zijn eigen partij als Han. Je werd als luisteraar meegenomen in de achtbaan van emoties en gedachtes die tijdens de partij plaats hadden gevonden. Maar ook altijd met bewondering voor de vondsten van zijn tegenstander en de schoonheid van het spel.

Na een trage start ging zijn schaakniveau de laatste jaren met sprongen vooruit. Alles leek op zijn plaats te vallen. Plots won hij van namen die voorheen altijd een horde te groot waren geweest. De verbazing aan beide kanten van het bord was mooi om te zien. Een jaar geleden mocht hij tijdens de interne zelfs een prijs in ontvangst nemen. Hij glunderde van oor tot oor en kon het amper geloven.

Han toonde zich in al die jaren een gouden clubman, en hielp al gauw bij het jeugdschaken. Hij haalde veel plezier uit het geven van trainingen, het helpen opbouwen en opruimen bij toernooien. Han was altijd opgewekt en altijd bereid te helpen. 

Een half jaar geleden kreeg Han slecht nieuws maar hij liet zich er niet door uit het lood slaan. Hij bleef zich netjes afmelden voor de clubavond met de belofte dat hij op de weg terug was en dat hij alles bleef volgen. Het leek ook de goede kant op te gaan maar het mocht uiteindelijk niet zo zijn.

Zelfs in het hospice waar hij terecht was gekomen verscheen er nog een glimlach op zijn gezicht toen hij herinneringen ophaalde aan een jeugdspeler die hij les had gegeven. We gaan Han enorm missen!