Midden in Amsterdam kan de schaker altijd terecht bij schaakcafé Laurierboom. En VAS 7 gelukkig ook, want op 4 maart speelde we daar de externe SGA-competitie tegen Laurierboom-Gambiet 2. We werden gehuisvest in een iets te knusse kunstgalerie aan de overkant, waar we onze schaakkunsten aan de wereld konden vertonen.
Al gauw ontstonden interessante stellingen op het bord, want onze tegenstanders kozen voor het Pools, Benoni, Benko, u begrijpt het idee. Terwijl iedereen verdiept was in het ophalen van zijn theoriekennis, kwamen Milo en zijn Argentijnse tegenstander binnendruppelen om op het achtste bord de stukken te verzetten. Ironisch genoeg eindigden deze partij ook als eerste. Milo’s gefianchetteerde loper keek tegen een eigen pion aan en wat restte was de koningsaanval weerstaan. Helaas liep dat verkeerd af en de twee doken het café in voor een uitgebreide analyse.
Charles speelde zoals altijd een stabiele partij. Zodoende trok hij de score gelijk met een goede winst op het zevende bord. Alleen moest Wesley, die daarnaast zat, zich gewonnen geven. De tegenstander bezat een dodelijke open lijn naar de koning en het viel niet te houden.
Intussen leverde Jouke op het eerste bord een waar spektakel. De pionnen voor zijn koning liepen weg, de tegenstander weigerde zelf te rokeren, en een paar offers en/of blundertjes verder stond een gestoorde stelling op het bord. Het leek alsof Jouke het initiatief had, maar wat heeft hij verder in petto?
Elco ging op het tweede bord los met een koningsaanval. Langzamerhand begint het echter meer te lijken op een wanhoopsaanval. Na het tellen van de stukken, bleek hij onderweg een paard te hebben verloren. Kan hij tenminste nog de dames op het bord houden?
Remy kreeg op het vierde bord te maken met een geïsoleerde pion om te verdedigen. Hij moest nu kijken of het eindspel te bespelen was. Ondergetekende kwam in een comfortabele stelling terecht. De paarden moesten even buitengehouden worden en daarna is het een kwestie van strategie. Een korte blik op Ivo, de vierde-bordspeler, stelde ook gerust. Met het loperpaar, de toren op de zevende rij en een vrijpion haalde hij alle ingrediënten in huis voor een overrompeling.
Het verhaal wordt alleen maar rooskleuriger: geheel uit vrije wil gooide mijn tegenstander zijn koningsstelling open. Ik kon achterover leunen en de stukken het werk laten doen. Na een aantal fraaie tactieken bleek mat onvermijdbaar.
Net toen de tussenstand weer gelijk was, gaf Remy op. Zijn isolani had hij vakkundig behouden, maar daarbij gingen een aantal andere pionnen op tragische wijze verloren. Het is nu aan onze teamcaptain om alles uit de overgeblevenen te halen. En toen ging-ie een biertje te drinken in het café.
Thuisfluiter
Het ergst denkbare gebeurde: Elco’s dame werd geruild. Was het de heftige mimiek van de tegenstander die hem uit zijn spel haalde? Of de druk van de twee voorgaande nullen? Angst voor Het Systeem? Als laatste poging bouwde hij een fort op. Maar dit fort bleek weinig tegen te houden…
Maar opgeven, daar doet Elco niet aan. Hij besloot voor de ultieme winstpoging te gaan. “Ik claim de partij,” riep hij, subtiel in het oor van Jouke’s tijdnoodlijdende tegenstander. De oude man die tegenover Elco zat, keek verschrikt op. “Wat moet dit betekenen?” Hij had zomaar een zet in Elco’s tijd gedaan! In feite bewoog hij twee keer achter elkaar. Eigenlijk wist niemand wat de regels hierop te zeggen, ook de scheidsrechter niet. Alleen hadden we te maken met een typische thuisfluiter.
De tijdstraf bedroeg twee minuten. Dat levert geen winst op…
Klok, vlag,… en eigenlijk alleen dat
Gelukkig kon kort hierna Jouke tekenen voor een overwinning. Voor hem een belangrijk moment, want hij is met ondergetekende in een race verwikkeld voor het teamtopscoorderschap. Zijn gezicht was toch bedroefd, want zijn analyse van Ivo’s stelling was alles behalve rooskleurig. Verschrikte snelde ik naar de galerij om te zien hoe Ivo in de penarie zat. Kennelijk had zijn tegenstander veel spel aan de hand van een open koning en matige pionnenstructuur.
Oei, een matchpunt kunnen we wel vergeten zo.
Sterker nog, er was weinig hoop over. Een verlies levert een moeizame strijd op om strak in de middenmoot te blijven en zeker tegen een directe opponent zijn alle punten cruciaal. Dan kan dit niet gebeuren
We namen nog een drankje.
Elco had geen zin meer in verdere claims en gaf er de brui aan. 4-3 luidt de achterstand. En dat terwijl Ivo het met een kwaliteit minder moet doen (een paard tegen toren). De sirenes zoefde voorbij, een rolkoffer kwam langs en het vuilnis werd buitengezet. Maar Ivo was in volle concentratie.
Inmiddels hadden beide spelers te maken met heftige tijdnood. We durfden het niet aan te zien.
Maar wat gebeurde er toen?!
Aan Jouke’s gezicht was iets af te lezen. “Hij is door z’n tijd gegaan! Door zijn tijd!” Ivo’s tegenstander was helemaal vergeten wat increment te tanken en liet pardoes zijn vlag vallen. We konden ons geluk niet geloven. Wat een smerig winstje van die Ivo. Wat heerlijk onterecht.