Na overwinningen in de eerste twee ronden mochten we nu uitkomen tegen het team uit Zaanstad. De fusieclub van het roemruchte Witte Paard Zaandam en ZSC Saende speelt dit jaar onder de nieuwe naam “ ’t Saense Paard ”.
Mijn eerste partij tegen HWP Zaandam speelde ik volgens mij op 11 december 1993, Ik had wit en mocht als invaller van Dos Amsterdam in de landelijke eerste klasse spelen tegen Kees Dekker. De partij eindigde in remise, de wedstrijd eindigde in 5-5. Aan het eind van het seizoen promoveerde HWP naar de meesterklasse, we hadden wel meer bordpunten maar kwamen een matchpunt tekort. 
De in 1947 geboren Kees Dekker viel dit jaar nog wel in bij ’t Saense Paard maar was er tegen ons niet bij, het team was compleet.
Het bekendste gezicht bij de nieuwe fusie club is ongetwijfeld Chris de Saegher. Hij trof het niet met Aran als tegenstander, die wedstrijd is al vele malen gespeeld en meestal eindigde dat in een voor Aran voordelige uitslag. Ook deze keer stond deze klassieker op het menu, ook deze keer was het reuze spannend en ook deze keer wist Aran te winnen.
Dat het niet vanzelf ging kun je goed zien op deze door Dirk Goes gemaakte foto.
We zijn hard aan het nadenken, en zo hoort het ook!
Ook op de overige borden vielen de punten langzaam onze kant op. De enige regelmatige remise was van Pim. Vorig jaar won hij drie partijen en speelde hij er 6 remise. Voor een teamleider is dat erg prettig wanneer je meedoet voor promotie. Na een zwaar bevochten halfje in de eerste ronde (uitslag 4½-3½) en een overwinning in ronde 2 (6-2) kwam het halfje met zwart niet onverwacht.
Jan is extern op dreef en won ook zijn vierde externe partij voor VAS dit jaar. 2 overwinningen in de SGA en 2 overwinningen in de knsb tot op heden. De overwinning tegen Zaandam was erg overtuigend. Geen moment in gevaar geweest, langzaam meer ruimte pakken en uiteindelijk valt de tegenstander dan om.
Patriek was in de vorm van zijn leven en gaat voor zijn hoogste rating ooit! In iets wat het midden hield tussen een benoni en een wolga bracht hij zijn toren via a6 naar g6 en vloog hij zijn tegenstander naar de strot. Onder al dat geweld bezweek zijn tegenstander dan ook al voor het eindspel was bereikt. Zijn derde overwinning op rij al.
Joris boekte zijn eerste overwinning van het seizoen. Het was een onregelmatige partij waarbij hij zijn tegenstander overspeelde maar toch liet wegkomen richting een interessant eindspel. Hoewel Joris duidelijk beter stond was het niet eenvoudig om de technische klus te klaren maar zijn tegenstander kwam hem te hulp door wat materiaal weg te geven. Een typische Joris overwinning dus.
Milo speelde allemaal gezonde zetten en zijn tegenstander viel vanzelf om. Er waren diverse manieren om de partij winnend af te sluiten maar dat gebeurde niet. Uiteindelijk verzandde de partij alsnog in remise. Veel zelfhaat na afloop.
Niels daalde voor het eerst dit seizoen af naar VAS2 en speelde een puike partij. Of de computer er iets van heel heeft gelaten weet ik niet maar na een zeer energiek en agressief gespeelde partij kwam Niels een gezonde pion voor te staan. Minder dan geen compensatie had de tegenstander hiervoor en al was het niet zo eenvoudig als bij Milo, we hadden toch op meer dan een halfje gerekend aan de zijkant. Nadat hij vorige ronde in Groningen het supertalent Bram ten Dam op remise had gehouden dus weer een halfje voor Niels. Met zwart op bord 1 niet slecht maar hij kan veel beter.
Als laatste was Take bezig om een beter eindspel uit te tikken. Hij mag dan erg jong zijn, Take speelt als een oude man en hij is verdomd handig in eindspellen. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat het Paard van Take veel beter was dan de loper van zijn tegenstander. Steeds concreter werd de meerderheid op de koningsvleugel en uiteindelijk viel zijn tegenstander om.
In een klasse waar iedereen van iedereen kan winnen is het prettig dat we de eerste drie wedstrijden hebben gewonnen. Twee gewonnen partijen die remise liepen en toch met een ruime oveerwinning naar huis. Dat is prettig. Volgende ronde een zware uitwedstrijd in Santpoort.
Leuk om weer eens wat historische wapenfeitjes van Het Witte Paard (Zaandijk!) terug te zien. Ook in dat seizoen verloor ik van Aran, die toen voor Caissa uitkwam. Was echter wel de laatste in een serie van drie nederlagen. Daarna lang niet meer tegen elkaar uitgekomen, tot ik in de serie eindzomertoernooien van HWP Haarlem tweemaal zelf tweemaal aan het langste eind trok. Ondanks een matige openingsbehandeling had de onderlinge stand ditmaal echter zomaar gelijk getrokken kunnen worden, als ik voor het ultieme moment om op h6 te offeren maar even de nodige tijd voor had uitgetrokken?! Hetgeen overigens niets afdoet aan de efficiente wijze waarop Aran de partij uiteindelijk uittikte.
Tweemaal twee is in dit geval dus twee!?