Op maandagavond 6 februari stond de uitwedstrijd van VAS 7 tegen Almere 4 op het programma. Vanwege de sneeuw was iedereen al een half uur van te voren aanwezig, daar houd ik van. Dat Elmer (als niet team-captain) de rest van het team waarschuwt dat er weer een wedstrijd aankomt, houd ik ook van. Dat een kopje thee E1,80 kost, daar houd ik niet van.
Aangezien Almere onderaan de ranglijst staat en wij bovenaan, beloofde het een mooie avond te worden voor VAS.
Het liep wat anders en eindigde in een krappe overwinning voor het 7e. Wij gingen goed van start. Na 1,5 uur spelen had Deborah het eerste punt al binnen. Haar tegenstander verloor al vrij snel een stuk, en dan is het makkelijk spelen. Al helemaal als even later nog een 2e stuk volgt. Deb draait lekker dit jaar; pas 1 remise en de overige partijen allemaal in winst omgezet. 0-1 dus.
Elmer speelt zoals altijd hele degelijke partijen en aan het einde van de rit is remise overeengekomen. Zo ook deze keer.
0,5-1,5. Mijn bord was enigzins chaotisch (met voordeel voor de tegenstander), maar op de overige borden zag het er oke uit. Tjarda stond beter, Wesley ongeveer gelijk, Gunnar stond iets minder, Elco weer beter en Rob gelijk. Op het 8ste bord koos ik het verkeerde plan, met pionverlies als gevolg. Daarna was het dweilen met de kraan open. Dat ik zou gaan verliezen, was op dat moment wel duidelijk. Einde van de ongeslagen status. Rob was ondertussen aan het 1e bord remise overeengekomen in een (volgens mij) rustige partij. 1-2.
Aan het 2e bord was Elco erin geslaagd om met zwart in de minder bekende wateren van de siciliaan een goede stelling op te bouwen. Er stond een mooi pionnetje op e3, torens op de open lijnen, dame en paard lekker actief. Dat zag er goed uit. Gunnar’s partij aan het 4e bord zag er toen ik kwam kijken nogal remise-achtig uit. (Elco en Elmer) verzekerden mij dat dit ook het geval was. Wesley stond hevig in de veronderdrukking en zat in een lastig parket. Tjarda lette even niet op en kreeg onmiddellijk een paard-vork om de (t)oren was dus een kwaliteit kostte. Daarna werd er direct geforceerd geruild en was het over. 2-2.
Daarna ging het allemaal heel snel. De tegenstander van Wesley bood remise aan omdat hij nog maar weinig tijd had. Wesley stond minder en het aanbod klonk aanlokkelijk. Dus ging hij nog maar eens kijken hoe het er op de andere borden voorstond. Ondertussen gebeurde daar het volgende: Gunnar was erin geslaagd om zijn remise stelling om te toveren in een winnende, een vrijpion werd verzilverd dus de dame meer gaf de doorslag. 2-3
Elco had zijn goede stelling uitgebouwd tot een betere. Alle zwarte stukken deden hun uiterste best om de pion op e3 naar de overkant te helpen. Het was even nadenken, maar Elco koos het goede plan, dus de winst was verzekerd. 2-4
Wesley, die het remise aanbod nog niet had aangenomen, dacht dat dit wel een mooi moment was om dit alsnog te doen. Hij stond qua stelling minder. En dan was de buit binnen. Zogezegd, zogedaan. 2,5-4,5
Zoals gezegd, waren mijn winstkansen op het achtste bord nogal miniem. Loper tegen paard eindspel, met een pion meer voor wit, en een hele keten aan pionnen. Remise had er misschien nog wel ingezeten als ik mijn loper niet was verloren door een (alweer) knullige paardvork. als, als, als. 3,5-4,5.
Zo is VAS 7 er toch weer in geslaagd om de matchpunten mee naar huis te nemen, als was het spel niet op alle borden om over naar huis te schrijven. Het is duur verlies van bordpunten, dus het de vraag wat Volewijckers 1 as. woensdag doet tegen Probleem 3. Wij hadden een bordpunten surplus van 1,5, maar het is nog maar zeer de vraag of hier nog iets van over is.
De volgende ronde is op 12 maart, thuis tegen datzelfde Volewijckers. Dan gaat het om de knikkers en staat het kampioenschap van de 2e klasse C op het spel. Komt allen uw thuisploeg aanmoedigen!
tekst: Remy Hakvoort
Benauwde overwinning voor VAS 7
