Tweeëntwintig ontdekkingsreizigers gingen in Santpoort op zoek naar de waarheid achter de legende van de Zilvervloot. Bestaat die nou wel? Of bestaat die nou niet? In het zonovergoten schaakkamp is deze legende eindelijk opgelost.
De Koning van Santpoort heette in het Pinksterweekend 22 ontdekkingsreizigers van harte welkom. En niet zomaar ontdekkingsreizigers, maar de beste ontdekkingsreizigers die er zijn: teams onder leiding van Magelhaes, Columbus, Amundsen en Barentz. Het begon al meteen bij de binnenkomst. Niet alleen de koning van Santpoort stond de teams met ontdekkingsreizigers op te wachten, maar ook een fraai groepje dubieuze personen: een dief, een sjacheraar, een Ziener en een zigeunerinnetje. De sjacheraar probeerde waardevolle spullen te bemachtigen en zelf waardeloze spullen weg te geven. Maar daar trapten weinig ontdekkingsreizigers in. De dief heeft ook weinig kunnen stelen, omdat de ontdekkingsreizigers goed bleven opletten. Wel bemachtigde hij enkele zakken chips en popcorn, maar daar bleef het dan ook bij. Na enige tijd hadden de ontdekkingsreizigers het gebied rondom het scoutinggebouw al helemaal ontdekt.
Een dag later stuurde de koning zijn ontdekkingsreizigers op pad om nóg meer gebieden te ontdekken. Dus ook gebieden buiten het scoutingterrein. Dat leverde enkele vreemde stammen op: een Eskimo, een Indiaan, een boeddhist en een woeste Tartaar. Met behulp van hun kennis over hun eigen grondgebied slaagden de ontdekkingsreizigers erin om de hele kaart helemaal ‘in te kleuren’. Twee plekjes bleven onbekend. Maar op de derde dag kwamen de ontdekkingsreizigers erachter dat er iets niet klopte. Maar wat klopte er niet? Daarvoor was de Ziener de enige die een aanwijziging kon geven. Maar daarvoor mocht er maar één vraag gesteld worden. Gelukkig werd (na enig oefenen) de juiste vraag gesteld. Er bleef nog maar één gebied over waar de Zilvervloot zich zou kunnen bevinden. Als een haas stormden de ontdekkingsreizigers ernaar toe. En inderdaad bleek de zilvervloot zich daar te bevinden.
De eerste dag
Maar we lopen op de zaken vooruit. Want voordat het zover was, hadden de 22 ontdekkingsreizigers van alles beleefd. Alles moest ontdekt worden. Zo was het bijvoorbeeld niet heel erg eenvoudig om erachter te komen in welk team je ingedeeld was. Alle ontdekkingsreizigers kregen drie attributen en moesten dan op zoek naar teamgenoten die voor een deel dezelfde attributen hadden. Later ging elk team natuurlijk T-shirts beschilderen om zich zodoende te onderscheiden van de andere ontdekkingsteams.
Veel deelnemers aan het schaakkamp waren er vorig jaar ook al bij. Maar sommigen waren ook nieuw. Boris en Jonah Nienkemper bijvoorbeeld. Zij hadden gehoord dat het schaakkamp een enorme happening was. En dus waren zij erbij. Maar ook hun vader Joris was op het kamp aanwezig. Want uiteraard is er op het schaakkamp ook leiding. En ook die leiding had een bijzonder leuke tijd. Joris is er volgend jaar sowieso weer bij. Een andere nieuweling was Sem Amoraal. Hij was overgehaald nadat zijn vriendje Sam van Pareren (of was het nou dr. Sam Elia van Parere?) had aangekondigd om bij het schaakkamp ‘helemaal los’ te gaan. Nou, dat wilde iedereen wel eens meemaken. En inderdaad was Sam één van de grote sfeermakers op het schaakkamp. Zijn interpretatie van de Psy’s Gangnam Style was ongeëvenaard. Daar hebben enkele uurtjes oefening in gezeten. Maar om nou te zeggen dat hij ‘helemaal losging’…. nou, dat is een beetje te veel gezegd. Eigenlijk was Sam heel erg braaf op het schaakkamp. Evenals alle anderen. De deelnemers hebben zich allemaal voorbeeldig gedragen. Natuurlijk smokkelden sommigen snoep mee naar de slaapzaal. Maar goed, dat was dan wel zo’n beetje het enige.
De eerste dag werd uiteraard in stijl afgesloten. De avondmaaltijden werden met zorg bereid door Naoual Moussi, de moeder van Nour Eddine en Yasmin Schoemaker. Ook Bas Schoemaker had zijn steentje bijgedragen. En, net als vorig jaar, waren deze maaltijden overheerlijk. Vrijwel iedereen nam op beide dagen twee borden met eten. En daarna wilde iedereen nog wel meer, maar zaten de magen domweg helemaal vol. Het overschot werd ‘s avonds gebruikt om hongerige begeleiders te vullen. Ook de toetjes waren overheerlijk (ijs met chocolade). Op de slotdag, voorafgaand aan het pannenkoeken eten kreeg Naoual dan ook terecht een oorverdovend applaus voor het heerlijke eten (voor 34 personen!).
‘s Avonds bij het kampvuur werd het spelletje Hints gespeeld. Dat is een blijvertje op het schaakkamp! Een erg leuk spel waar iedereen aan mee kan doen. Ook gebeurde er nog iets engs. Plotseling, toen het al een beetje begon te schemeren, liep er iets of iemand in de buurt van de ontdekkingsreizigers. “Het is de gevaarlijke kannibaal”, riep het zigeunerinnetje verschrikt uit. “Pas op, pas op, blijf uit zijn buurt”. Maar Yasmin Schoemaker was niet bevreesd. Zij ziet in ieder mens het goede, dus ook in kannibalen. “Ik ga hem knuffelen”, riep ze onversaagd uit. En ze voegde de daad bij het woord. De term Knuffelkannibaal was daarmee geboren.
En toen was het natuurlijk de hoogste tijd om naar bed te gaan. Dit jaar geen kussengevechten of andere onzin. Deze groep deelnemers was daarvoor veel te braaf. Gelukkig was de tekencontrole, die elk jaar bijna nooit iets oplevert, dit jaar wel een groot succes. Er werden al met al drie teken gevonden. Eentje bij onze bioloog Milan Ramer die ogenblikkelijk ziet dat het een teek is. En bij twee ontdekkingsreizigers. Hopelijk waren de teken niet besmet, want anders kan er een vervelende ziekte (ziekte van Lyme) optreden.
De tweede dag begon een beetje regenachtig. Vol verbazing over de merkwaardige weersvoorspellingen moest er ‘s ochtends ietwat geïmproviseerd worden met de schaaktrainingen. Eén groepje in de gang, één groepje in de keuken en twee groepjes in de eetzaal. Verder was Bas van Laar helaas ziek geworden (scheurbuik?!) en heeft hij ‘s ochtends nog enkele uurtjes slaap gepakt, alvorens hij het schaakkamp enigszins koortsig helaas moest verlaten.
‘s Middags was de zon echt goed doorgebroken. Zo goed dat niemand zonder zonnebrandcrème kon. Want tja, ‘s middags stond natuurlijk de sportmiddag op het programma. Dit jaar waren er wat exotische sporten bijgekomen. Een bijzonder leuk onderdeel was het Sumoworstelen. Vooral de ceremonie voorafgaand aan elke wedstrijd was imposant. Eerst boze geesten verdrijven (door te stampen op de vloer), dan zout strooien en vervolgens je tegenstander groeten. Winnaar was natuurlijk degene die er in slaagde om de tegenstander als eerste uit de ring te duwen of tegen de vloer te werken. Vooral Aadi Patwardhan onderscheidde zich daarbij, want hij vocht als een leeuw in een ongelijke strijd tegen Joris Nienkemper.
Een ander leuk onderdeel was het bouwen van een menselijke piramide. Elk team met ontdekkingsreizigers moest daarvoor flink aan de bak. Het scheelt natuurlijk als je een lang iemand als Janniek Nijman (1.80 m) in je team hebt zitten. Maar dat zegt toch nog niet helemaal alles. Het team van Janniek behaalde niet de hoogste piramide. Maar het bouwen van de piramide zag er wel mooi uit.
Andere spelonderdelen waren veel vermoeiender. Zo was er natuurlijk conditieschaak. Maar ook een frisbee wedstrijd. Met al die onderdelen moest er continu gerend worden. Van een afstandje werden toeschouwers (waaronder de fotograaf) alleen al moe van het kijken ernaar. Een bijzonder leuk onderdeel was het levend kwartetten. Dat was afgekeken van Zappsport, waar dit een tijdje geleden ook werd gedaan. Na een half uurtje levend kwartetten, waar ook weer heel veel bij gerend moest worden, hadden Sem Amoraal en Loran Sahin meer dan 2 kwartetten bij elkaar gerend. Een knappe prestatie. Inmiddels was het bloedheet geworden. Na een half uurtje was ook dat onderdeel klaar. En daarmee was de sportmiddag afgelopen.
En toen, teruggekomen bij het scoutinggebouw, was het eindelijk tijd voor een watergevecht! Dat was al enkele jaren niet meer voorgekomen bij het schaakkamp. Hoewel ook in voorgaande jaren het weer altijd heel erg mooi was bij het Schaakkamp. Maar deze middag was het echt bloedheet geworden. En dus was het weer eens zover. Dit keer gingen Sem en Sam inderdaad helemaal los. Samen met wat andere jongens veranderde een deel van het scoutingterrein langzaam in een modderpoel. En zeker nadat Sem de tuinslang had ontdekt…..
Deze tweede dag eindigde natuurlijk net zoals de eerste: spelletjes spelen bij het kampvuur en marshmallows roosteren. Maar uiteraard ging daar het Superdoorgeefschaak aan vooraf. Er waren twee evenwichtige teams samengesteld. Maar toch slaagde het team onder aanvoering van Job Emans erin om de eerste wedstrijd met 10-2 te winnen van het team dat aangevoerd werd door Sem Amoraal. In de tweede ronde ging het meer gelijk op. Maar ook toen won het team van Job, maar deze keer met 7-5.
Op de derde dag werden de ontdekkingsreizigers opnieuw verwend met heerlijk weer. Dus lekker ochtendgymnastieken in de open lucht. Bij het ochtendgymnastiek zijn altijd twee varianten. Een lichte variant en een zware variant. Eerst komt de lichte variant. Dit jaar deed iedereen daaraan mee. De zware ochtendgymnastiek, die dus daarna komt, is alleen verplicht voor degenen die de lichte missen (bijvoorbeeld door treuzelen bij het opstaan). Dit jaar hoefde niemand mee te doen met de zware ochtendgymnastiek, dus kon dat mooi achterwege blijven.
Levend Stratego is jaarlijks een mooi spel. Maar eigenlijk gaat er toch wel vaak iets fout. Teams die hun vlag, tegen de regels in, begraven. Of misschien andere manieren om een beetje vals te spelen. Dit jaar was het niet anders. Maar daar staat tegenover dat er drie potjes gespeeld konden worden. En het winnende team was toch wel enigszins duidelijk. Uiteraard werd dit succesvolle schaakkamp afgesloten met…. Pannenkoeken! En daar viel [Anoniem] helemaal door de mand. Elke donderdagavond is [Anoniem] altijd al heel vroeg op de club. En dan vertelt hij altijd dat hij wel 13, 14 of (zijn record) 15 pannenkoeken heeft gegeten. Nu weten we dat hij poffertjes bedoelde, in plaats van pannenkoeken. Want bij het pannenkoeken eten op het schaakkamp kon hij er maar 3 op.
Afijn, na drie dagen spelen, sporten en schaken gingen de 22 ontdekkingsreizigers met een voldaan gevoel weer naar huis. In het foto-album aan de linkerzijde van deze site kun je inmiddels alle foto’s zien die van dit schaakkamp zijn gemaakt.
tekst: Enrico Vroombout