Vrijdag 4 april speelde VAS 8 de laatste wedstrijd van dit seizoen. Het team bestaat uit jeugdspelers tussen 14 en 16 jaar, aangevuld met ‘oude mannen’ Kees Straks en ondergetekende. Vooraf was VAS 8 ingeschat als kampioenskandidaat, en daar leek het de eerste twee wedstrijden ook op.
Die werden redelijk vlot gewonnen. Maar toen kwam de klad erin en werd de ene na de andere wedstrijd verloren. Dat kwam soms doordat we al met een achterstand begonnen omdat we maar zeven spelers hadden. Jongens in deze leeftijd hebben een drukke agenda (veel feestjes!) zodat we vaak afzeggingen hadden. Soms kon dat worden opgevangen door invallers, maar niet altijd. De laatste wedstrijd moesten we ook weer naar invallers zoeken, en dat viel niet mee. Uiteindelijk wilden de 12-jarige Raf Amoraal en de eveneens 12-jarige Koen Meijer wel spelen, en zo hadden we twee debutanten in de SGA-competitie en togen we naar Muiderberg.
Myron Roesink was, zoals altijd, snel klaar en daarmee was het eerste punt binnen. Casper Meijer en Milo Cornelissen speelden remise en toen was het 2-1. Kees Straks won en toen stonden we al met 3-1 voor. Dat ging lekker. Helaas wist ik mijn zevende externe partij op rij te verliezen en toen stond het 3-2. Samuel Cohn speelde ook remise en toen waren alleen onze debutanten Raf en Koen nog bezig. Raf sleepte een zeer verdiende remise uit het vuur en maakte daarmee een uitstekend debuut. Zijn tegenstander had een rating van 1530, terwijl Raf een jeugdrating heeft van 1046! Raf mag vaker meedoen.
Terwijl we inmiddels met 4-3 voor stonden verzamelde iedereen zich rond het bord van Koen. Koen had twee pionnen minder, maar stond een kwaliteit voor (toren tegen een loper) en had nog ruim twintig minuten tijd tegen zijn tegenstander maar vijf. Toch ging het mis. Waren het zenuwen? Minder ervaring? De dame en loper van zijn tegenstander konden Koen het leven nog niet erg zuur maken, maar door een foutje kwam daar ineens nog een toren bij. Door heel veel schaakjes achter elkaar werd eerst Koen’s toren opgehaald en even later ook zijn dame. Toen was het snel klaar en kon zelfs de klok geen redding meer brengen: 4-4. Maar Koen mag ook vaker meedoen.
tekst: Enrico Vroombout