Op maandag 9 januari stond de wedstrijd VAS 7 – De Amstel 3 op het programma. Het zevende heeft ook in 4e ronde de winst weten te behalen. Zodoende heeft het team nog geen matchpunt verloren in deze klasse en ligt het team dus nog goed op schema om kampioen te worden. Het is natuurlijk nog de vraag wat de naaste concurrent (Volewijckers 1) heeft gedaan, maar het gaat de goede kant op.
De opstelling was als volgt 1) Rob van Dongen 2) Elco Hakvoort, 3) Elmer van Eeghen 4) Gunnar Lapoutre 5) Deborah Ng 6) Tim de Hoon 7) Sage Sampson 8) Remy Hakvoort. Sage Sampson op bord 7? Ja, dames en heren, Sage heeft zijn debuut gemaat voor VAS-7. Hoe dat zo, zie ik u denken. Nou dat zal ik u vertellen.
Op 3 januari ontvangt ondergeteknde een mailtje van Rob met de mededeling dat er 9 januari weer een wedstrijd op het programma staat en of ik even wil checken wie er allemaal beschikbaar is. Wesley Ng had al aangegeven niet te kunnen, dus Tim was al nodig. Zaterdag; sms naar Tjarda, (hij had nog niet gereageerd). Zondagavond-laat; sms terug van Tjarda: Ik kan morgen niet!
Dus maandag maar op zoek naar invallers. VAS-8 is natuurlijk een talentvol team, dus dat was een goede plek om de zoektocht naar invallers te starten. Nadeel; die zitten op maandag 12:00u natuurlijk allemaal op school. Dus een hoop ouders aan de lijn gehad, met de mededeling dat ze het a) zouden vragen als hun kroost weer thuis was b) hun kind vanavond al top-training had en dus niet kon c) hun kind na een lange vakantie-periode weer in hun ritme moest komen en dus op tijd naar bed.
Maar goed; tegen half 5, bericht van Sage. Ik kom wel spelen vanavond. 10-min later belde Samuel dat hij ook wel kon spelen, maar dat was dus niet meer nodig. Volgende keer beter.
En dan nu een impressie van de wedstrijd VAS 7 – De Amstel 3.
Op het 3e bord speelde Elmer met zwart een moeizame partij. Een wit paard drong al vlug zijn stelling binnen en veroverde een prachtig veld (e5) en was daar lastig weg te krijgen. Toen Elmer vervolgens (te vlug) begon aan zijn pionnen-opmars op de damevleugel, betekende dat pionverlies. Met hangen en wurgen werd de partij afgewikkeld tot een ongelijke-loper eindspel. Dus werd om 22:00u tot remise besloten.
Op de andere borden stond het redelijk; Sage en Rob hadden een lastige stelling, op de overige borden stond VAS overwegend beter.
Elco speelde aan het 2e bord een mooie partij. In de Najdorf-variant van het siciliaans speelde hij met wit lekker aggressief (zoals het hoort). Eigenlijk had zijn tegenstander de hele avond geen initiatief. Hij miste een paar keer de sterkste voortzetting (zo bleek later), maar won desondanks heel verdiend.
Aan het 6e bord speelde Tim ook vol voor het initiatief. Hij speelde zijn favorite opening 1. d4 – 2. f4. Daarbij 2maal een pion offerend om de aanval op gang te brengen en te houden. Of dat helemaal terecht was, is mij nog niet helemaal duidelijk, maar hij wist er in ieder geval een veelbelovende stelling mee op te bouwen. In het middenspel dat volgde, wist Tim vakkundig de opgeworpen blokkades te omzeilen en zo het punt binnen te halen.
Op bord 4 speelde Gunnar met wit een Franse partij. Het was al weer lang geleden dat dat was gebeurd, dus Gunnar ging er eens goed voor zitten. Nu is het Frans eindeloos veel theorie, maar Gunnar wist er wel raad mee. Zoals dat gaat in het Frans worden dat vaak gesloten stellingen. Dat gebeurde nu ook. Ergens in het middenspel verloor Gunnar een pionnetje, maar heel erg was dat niet. Want even blunderde de tegenstander nog veel erger; namelijk 31…Lh4+ 32. g3 Dg5 33. DxLh4. Dat voordeel liet Gunnar natuurlijk niet ontglippen.
Op het 8e bord speelde ondergetekende een schots-gambiet. Daardoor kreeg hij een goede stelling, maar verslikte zich toen de tegenstander Pf4. speede. Pardoes gaf ik daarna een kwaliteit weg. In ruil daarvoor kreeg ik wel een mooi centrum, met pionnen op e5 en d4. Zeker toen de tegenstander een paar keer wat passieve zetten deed kwam ik, ondanks mijn kwaliteit minder, steeds beter te staan. Toen ik het initiatief had veroverd ging het van een leien dakje en was de winst snel binnen.
Rob heeft het dit seizoen nog niet getroffen. Ondanks dat hij een paar klasses lager is gaan spelen, heeft hij dit seizoen een aantal hele sterke tegenstanders gekregen. Zo ook afgelopen maandag, Rob had het zwaar aan het 1e bord. Telkens als ik even kwam kijken, stond hij in de verdrukking. Kranig als-ie is weet ie zich dan toch nog te verweren, maar het mocht helaas niet baten. De eerste nul van de avond.
Van Deborah’s partij aan het 5e bord heb ik niet zoveel meegekregen. Van Elmer begreep ik dat zij, misschien ergens vroeg in de partij, een stuk had kunnen winnen, maar Deb zei dat dit niet zo was vanwege een tussenschaakje. Wel was het ook hier een gesloten stelling, maar stond Deborah wel beter. Eind van de rit heeft ze gewoon het punt binnen gehaald.
Op bord 7 zat dus onze invaller Sage. Met zwart kwam hij in de opening een beetje passief te staan; maar ongetwijfeld is dat allemaal onderdeel van de theorie. Daarna wikkelde Sage netjes af naar het middenspel waarin hij beter kwam te staan. Zodoende kwam er ook een eindspel, waarin Sage de bovenliggende partij was. Maar tijdens een eindspel moet je altijd keuzes maken; Koning activeren? pion doorlopen? pionnen afruilen? keuzes keuzes keuzes; the problem is choice. In plaats van op een gegeven moment door-te-slaan, koos Sage ervoor om zijn koning te verzetten. Helaas bleek dat niet te kunnen. Sage bleef nog dapper proberen de tegenstander te vlaggen, maar helaas. Sage heeft zich de kaas van het brood laten eten, maar speelde tot dat moment wel een puike partij. Jammer Sage, Volgende keer beter!
Uitslag; VAS 7 – De Amstel 3: 5,5 – 2,5
De volgende ronde is op maandag 06 februari: Almere 4 – VAS 7.
tekst: Remy Hakvoort
VAS 7 op titelkoers
