Na een aantal jaren afwezigheid doet VAS weer volop mee met een A-team in de landelijke jeugdclubcompetitie (JCC). De A1 speelt in de zogenaamde Promotieklasse. De winnaar hiervan promoveert – vandaar de naam – naar de Meesterklasse in Den Bosch. Met dit vooruitzicht strijden we al te graag voor competitiewinst. Drie speelrondes zijn inmiddels voltooid: hoe is het de trots van onze jeugdafdeling afgegaan?
De stunt in Alkmaar
Voor de eerste speelronde (op vrijdagavond 21 september) moesten we afreizen naar De Waagtoren, een schaakvereniging in Alkmaar. Echter ontstond een klein probleempje: Jonah, die het derde bord op zich zou nemen, lag nog ziek in bed. En mogelijke invallers bleken al druk bezet te zijn. Hmm, wat nu?
Er zat niets anders op dan nóg sterker te schaken. Dat zou echter een flinke uitdaging zijn, want we troffen één van de sterkste concurrenten met op elk bord zo honderd ratingpunten meer.
Na de verlate aankomst – kennelijk zijn wij niet de enige die om zes uur de stad uit rijden – konden we eens goed beginnen aan een potje. We voelden de druk van de 1-0 achterstand.
Het eerste vuurwerk van de avond vond plaats op het vierde bord. Hier zit Julia, schakend bij Almere, maar speciaal dubbellid geworden om deel te nemen aan de JCC, wat uiteraard enorm wordt gewaardeerd! Na een venijnige tactische wending stond ze plotseling een pion achter… Op het tweede bord, waar ondergetekende de stukken verzet, zag het er ook al niet super fraai uit. De koning besloot eens flink aan de wandel te gaan, met de dame van de opponent achter zich aan. Gelukkig bleek er niets aan de hand zijn, behalve dat de tegenstander even wat hoop kreeg.
Voordat we het wisten, keerde het tij. Julia was zo scherp een slim eeuwig schaak uit te voeren – het eerste halve punt binnengesleept. Ivo, zittend aan de koppositie, plaatste een beest van een paard op c6, de tegenstander radeloos achterlatend. Een octopus heet zo’n ding – en daar valt niet tegen op te schaken. De tegenstander gaf in wanhoop op.
En plotseling zag het er op het tweede bord ook een stuk rooskleuriger uit. Sterker nog, de winnende combinatie lag voorhanden. Er bestaat nog steeds discussie tussen ondergetekende en onze bordaanvoerder welke van de twee combinaties uitgevoerd had moeten worden, maar feit is dat geen van beide op het bord terecht kwam. Uiteindelijk werd tot remise overeengekomen.
Dat betekent, jawel, een matchpunt tegen alle verwachtingen in. De 2-2 uitslag werd met plezier ondertekend door de teamcaptain.
Een lesje efficiëntie
Deze zaterdag 29 september vond de eerste centrale speeldag plaats. De A-teams verzamelden zich in Gouda, bij de Messemakers, om twee rondes tegen elkaar te beslissen. Jonah had de week goed benut om bij te komen van zijn ziekte, en kon ons versterken. In de auto werden nog even wat schaakregels opgehaald – hoe schrijf je en passant slaan op? moet een remiseaanbod genoteerd worden? Na deze warming-up konden we er vol tegenaan.
Ditmaal speelde onze tegenstander (Spijkenisse A2) met uitgedunde opstelling. Julia droop teleurgesteld af, maar wel met een reglementaire winst op zak. Ivo trof op het eerste bord een jong talentje dat de gemiddelde leeftijd van de speelzaal flink omlaag haalde.
Het tweede positieve nieuws ontstond door de prestatie van de duidelijk kerngezonde Jonah. Hij ruilde soepeltjes af, zo nu en dan een dame van de tegenstander meepakkend. 2-0 was de tussenstand. Ivo besloot tot een iets te opportunistisch offer (twee lichte stukken voor een toren). De aanval kwam niet helemaal lekker tot uiting, maar ze speelde drie keer dezelfde zet. Kennelijk was Ivo’s tegenstander toch tevreden met een gelijkspel. Daar kwamen we goed mee weg, want hier houden we twee matchpunten aan over.
Op het tweede bord werd een goede strijd uitgevochten. Het leek of ondergetekende het naar zijn hand kon zetten, maar het eindspel ontwikkelde zich tot een behoorlijk ingewikkelde bedoening. Op een gegeven moment was het duidelijk remise, maar in flinke tijdnood blunderde de teamcaptain op tragische wijze. De einduitslag kwam hierna neer op 2,5-1,5 voor VAS.
In de derde ronde traden we aan tegen Vegtlust A1. Zij hadden zojuist gelijkgespeeld met de Waagtoren; dat zou dus nog eens spannend kunnen worden.
Ivo toverde het tweede Frans van vandaag op het eerste bord. Gelukkig leerde hij wel van de afgelopen partij en besloot tot een iets scherpere variant. Op het tweede bord liet ondergetekende even zien hoe het Konings-Indisch te weerleggen. De pion van de tegenstander schoof iets te ver door, waarna het schaakbord veranderde in een absoluut slagveld. Tactiekje na tactiekje leidde tot een vlot matje namens VAS.
Julia was op het vierde bord bezig met een fantastische positionele strijd. Zet aan zet liet ze even zien hoe je stukken moet neerzetten. De koningsaanval bouwde rustig op, maar bleek niet te stuiten. De rits aan combinaties die mogelijk was, liet de tegenstander verdwaasd achter. Deze winst was een plezier om te aanschouwen. Nu hebben we aan een half puntje alweer genoeg.
Maar ja, dan moet dit wel gehaald worden. Jonah zag allerlei spoken, vergat zijn pion naar f5 te schuiven en kwam zodoende in een verloren stelling terecht. En Ivo stond wel goed, maar ja, niet meer dan dat. De geïsoleerde pion van de tegenstander zou hem vast fataal blijken, maar in de tussentijd was de stelling nog behoorlijk onzeker voor Ivo om daar gebruik van te maken. In matige tijdnood nam hij het remiseaanbod aan.
Zo wonnen we weer met 2,5-1,5. Met minimale inspanningen kan VAS A1 nu toch voor een topnotering tekenen. Sterker nog, dit is een geniale oorlogsstrategie: door de lage hoeveelheid bordpunten treffen we komende rondes telkens de wat zwakkere teams. Pas in de laatste ronde springen we erover heen. Oftewel, de eerste paar zetten van ons Zwitsers gambiet zijn met verve uitgevoerd!
Verslag door Samuel Cohn