VAS 1 startte het seizoen tegen Philidor Leeuwarden 2. Op papier waren onze mannen favoriet. Het team is dit jaar iets versterkt door de terugkeer van Victor Hendriks, Niels van Dam en Morrison Lesger. Er zitten echter twee teams in de poule die niet zouden misstaan in de top van de eerste klasse; Sissa 2 en Caissa Eenhoorn. Dus de titel pakken gaat een hels karwei worden. Je moet sowieso nooit verder kijken dan de eerstvolgende wedstrijd. Interim teamcaptain Morrison had de beschikking over acht van de negen spelers, omdat teamcaptain Victor bezig was sponsoring bijeen te scharrelen aan de pokertafel in Las Vegas.
Niels van Dam kwam op bord acht een oude bekende tegen. Franke van Netten, de Friese (oud) VAS’er (je blijft altijd VAS’er) bediende de zwarte stukken. In de partij waren de heren net zo vriendelijk voor elkaar als in het gesprekje voorafgaand. Een Scandinavische partij bleef de hele tijd in evenwicht. Er bleef een structuur over die beide partijen geen kans op de winst meer bood. De echte scherpte ontbrak maar dat is misschien niet zo gek bij een eerste pot van het seizoen. 1/2-1/2
Kort daarna werd het ook remise bij het bord van Gerrit Visser. Origineel openingsspel had Gerrit een ogenschijnlijk zeer prettige stelling bezorgd. Origineel middenspelspel had hem een moeizame eindspel bezorgd. Stug verdedigen bleek voldoende voor een halfje 1-1.
Op bord 2 was Pim Ghijsen in de problemen gekomen tegen 1 van de sterkere spelers van de Leeuwarders. Pim kwam uiteindelijk één tempo tekort om te kunnen keepen en leed zodoende een zeldzame nederlaag 1-2.
Jordi Gernaert was op bord 5 aan het zwoegen. Zijn stelling leek op instorten te staan. Jordi vond echter steeds een resource. Dit tot ongeloof van zijn tegenstander. Ergens in de verwikkelingen raakte de man het spoor bijster en kon Jordi toeslaan. Zijn tegenstander bleef murw gemaakt achter 2-2.
Daarna ging het hard. Op bord 3 speelde Kick Langeweg een fijne pot. Zijn tegenstander liep steeds een beetje achter de feiten aan. Elke keer kwam er een dreiging op een bord die enkel gepareerd konden worden door stukken te ruilen. De ruil bracht nimmer de gewenste verlichting want steeds minder verdedigers moesten steeds meer zwaktes beschermen. Uiteindelijk vluchtte de tegenstander in een eindspel met een pion minder. Fluwelen techniek deed de rest. Voor het eerst dit seizoen stonden we voor 3-2.
Op de stoel van Euwe speelde Alejandro de Diego een soevereine partij. Hoewel het geen materieel voordeel opleverde was de stelling met een triple pion en een soort van zugzwang ook geen pretje. Hardhandig werd het punt uiteindelijk binnen getikt. Ik kan me niet voorstellen dat de opponent een prettige middag had 4-2.
Op bord 4 troffen Ed ‘het wiel’ Baarslag en nestor Maarten Etmans elkaar. Ed is een fijne teamgenoot, zelden een slechte stelling en hij lijkt altijd totale controle te hebben. Beetje bij beetje bouwt hij zijn voordeel uit. Kleine positionele plusjes worden grote positionele plusjes. Zijn tegenstander had veel tijd nodig om de problemen het hoofd te bieden. Tot het punt dat tijdsgebrek zijn grootste probleem werd 5-2.
Als laatste was interimcaptain Morrison nog bezig. Een prettige plus veranderde in een pluspion. Rustig werden de stukjes wat heen en weer gemanoeuvreerd en ergens in dat proces werd het eindspel uit getikt. Een erg sterke pot. Morrison lijkt voornemens een ‘Victor’ te doen. Zonder aanwijsbare reden opeens veel sterker spelen en tweehonderd rating punten stijgen. We houden je in de gaten, 6-2. Een heerlijke start van het seizoen. Geen invallers nodig en een goede sfeer. Dit kreeg nog meer gestalte in de gezamenlijke maaltijd met VAS 2 na afloop. Heerlijk en veel Marokkaans eten werd er gehaald en genuttigd in het eigen clubgebouw. Zo kon er onder het genot van een biertje nog geanalyseerd worden. Iedereen was enthousiast. Als dit een voorbode is voor de rest van het seizoen, dan kan de volgende wedstrijd niet snel genoeg beginnen!