Het leek een eeuwigheid geleden. De tijd zonder maatregelen. En omgerekend in schaakpartijen was het dat ook. Laat staan als je gaat rekenen in snelschaakpartijen. Een soort graankorrel voor ieder veld idee.
Nu was het eindelijk zover. De bitterballen smaakten ouderwets goed en iedereen zat content achter het bord. Sommigen zelfs hoger dan ze hadden verwacht.
Jeroen Goedhart mocht tot zijn eigen verbazing op bord 1 spelen. Dit heeft hij te danken aan zijn toch nog toe ongeslagen status. Logischerwijs stond hem een zware loting te wachten: met zwart tegen Bas Haver. Er kwam een Maroczy bind op het bord waarbij zwart met de b5 breek actief probeerde te worden. Dit pakte echter slecht uit en wit wist een pion te winnen en wist met twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel de partij te beslissen.
Op bord 2 Dick tegen Bas Spoelstra. Dick speelde een wat ongewone opening waarbij hij al snel met de h-pion ging rennen om de pion op g6 aan te vallen en zo de h-lijn te openen. Dit leek heel goed uit te pakken omdat de aanval van wit steeds gevaarlijker leek te worden. Dick probeerde echter te vroeg de partij te beslissen en speelde een offer wat niet bleek te werken. Het punt ging dus naar Bas. In de analyse achteraf bleek dat zwart ook nog interessante offer mogelijkheden had.
Op bord 3 Rob tegen Azeddine. Azeddine koos voor het Slavisch en in plaats van de hoofd variant koos Rob voor de ruilvariant. De structuur werd dus symmetrisch. Lange tijd ging het ook gelijk op totdat Rob een stuk won en daarmee de partij.
Op bord 4 Milo Bogaard tegen Daan Haver. Milo speelde het Engels en op een gegeven moment kwam er een soort omgekeerde Najdorf structuur op het bord. Milo wist ergens een pionnetje mee te snoepen en was dus degene met winstkansen in een eindspel met kleine stukken. Daan probeerde het nog ingewikkeld te maken omdat Milo wat tijdnood had maar dit mocht niet baten. Milo pakte het punt. Een potje zaalvoetbal is blijkbaar niet voor elke Haver een goede voorbereiding.
Op bord 5 Patriek tegen Ben Wijgers. Er werd een Benoni gespeeld waarbij wit met f4 veel ruimte pakte. Patrick zei dat hij zo lang mogelijk niks probeerde te doen om te kijken wat Ben zou doen. Tegenspel creëren op de damevleugel was het antwoord. Ben wist een vrije b-pion te maken waarvan het de vraag was of ie sterk of zwak was. Uiteindelijk bleek het sterk genoeg om een halfje te pakken.
Op bord 6 Niels Hoefsloot tegen Robbert. Wit had een klein plusje met iets meer ruimte totdat er bij zwart tactisch wat misging en Robbert zijn dame moest geven voor een toren en een stuk. Het was nog even interessant of er een soort vesting zou ontstaan maar dit gebeurde niet en Niels wist dus het punt te pakken.
Op bord 7 de voorzitter tegen de penningmeester ofwel Remy tegen Jos. Remy gooide zijn vertrouwde London eruit. Jos speelde het strategisch slim door eerst zijn witveldige loper te ruilen en vervolgens zijn pionnen op e6 en d5 te zetten. Er bleef een vrij gesloten structuur over met weinig aanknopingspunten voor beide spelers. Nadat uiteindelijk ook alle lichte stukken waren geruild, bleef er een dame-eindspel over en tekenden de heren voor remise.
Bord 8 Job bleek in het Weens Gambiet net wat vaardiger dan Robin. Hij wist in de opening een kwaliteit te winnen en kwam daarna nooit meer in problemen. Hij won dan ook overtuigend.
Bord 9 Het leek erop als of Nick Maarten snel van het bord zou vegen. Via de open a-lijn was er in ieder geval voldoende druk. Maar Maarten slaagde erin om de belangrijke a7-h2 diagonaal te sluiten en kreeg daarmee weer grip op de stelling. Na een lang gevecht besloten ook hier de heren tot remise.
Bord 10 Henk kwam tegen Luc niet onaardig uit de opening, maar beging daarna de fatale blunder door lang te rokeren. Normaal gesproken is daar niets mis mee, maar nu kon Luc gelijk Henks dame pennen op de koning. Einde partij.
In een goede poging van Jan om de London te vermijden, ontstonden al snel complicaties. Na een rits pionzetten was het duidelijk dat Zwart moest spelen met minder ruimte. In de analyse bleek dat Jan een breekzet had gemist om goed spel te krijgen. In de partij manoeuvreerde Elco’s stukken zich langzaam naar de juiste velden waarna de jacht op de koning tot materiaalwinst leidde.
Bord 12 Joris tegen Sierk. De heren kregen een Siciliaanse Draak op het bord. In het begin leek het erop alsof Sierk overrompeld zou worden, maar wist steeds net op het het gevaar te neutraliseren. Daarna ontstond een spannende partij met een materiaaldisbalans, waarbij Sierk uiteindelijk een knappe overwinning boekte.
Op Bord 13 speelde Han tegen Michael. Ook hier kregen de heren een Siciliaanse Draak op het bord. In een spannende partij kwam Han uiteindelijk 1 tempo tekort om zijn tegenstander mat te zetten. Dus toen was het de beurt aan Michael. Hij slaagde wel met zijn mat-aanval.
Joost was weer eens op de club, na een tijdje niet te zijn geweest. Het was gelijk weer ouderwets gezellig. Hij liet zien het schaken nog niet verleerd te zijn door te winnen van Ricciardo. Joost voerde beetje bij beetje de druk op uit een Siciliaanse opening en liet zich niet van de wijs brengen.
Jan trof Mathijs op bord 15
In een leuke partij leek het er lang op dat Mathijs zou gaan winnen. Mathijs stond een pion voor en zijn stukken stonden goed. In tijdnood volgde de zetten elkaar in rap tempo op. Het tempo lag zo hoog dat 1 van de schaakregels werd genegeerd en er dus een illegale zet werd gedaan. Beide spelers wisten niet hoe daarmee om te gaan, en dus gaf Mathijs maar op. For future reference; de normale gang van zaken is 1) klok stilzetten 2) arbiter erbij halen 3) oordeel arbiter accepteren. (in dit geval zou een tijdstraf hebben volstaan).
De partij tussen Parag en Zhengke was in een vloek en een zucht voorbij. Uit de Caro-Kann zette zwart een batterij op op de e-lijn waar zowel de witte als zwarte dame stonden. Na de e lijn slim te openen was de partij snel voorbij. Beide spelers gaven aan er wel van te hebben genoten. Zhengke won dus en Parag zal de volgende keer iets langer de tijd nemen.
Eigenlijk zou Dorian tegen iemand anders spelen, maar die kwam niet opdagen. Dus was Samuel zo vriendelijk om een potje te spelen. Samuel schaakte als een olietanker, hij won een pion en schoof toen uiterst langzaam (zonder enige kans weg te geven) naar de overwinning. Opvallend was dat het hier ook om een Caro-Kann ging, een opening die momenteel erg populair is binnen het clubschaken.
Ivo had besloten om nog maar eens over te komen uit Duitsland om aan zijn schaakconditie te werken. Zwart stond feitelijk gewonnen, maar gaf in tijdnood pardoes een toren weg. Gelukkig had hij daarvoor al 5 pionnen gesnoept, dus qua punten stond het ongeveer gelijk. Milan had nog kansen, maar remise leek een terechte uitslag.
Bord 19 Frank tegen Merlijn. Uit een omgekeerde hypermoderne opening leek het alsof zwart het betere van het spel had doordat hij meer ruimte had. Maar zoals zo vaak met een hypermoderne opstelling wist wit het centrum open te breken en de partij daarna mooi af te maken.
Op Bord 20 bij de partij tussen Guido – Manuel ontstond uit een Scandinavische opening al snel een dynamisch evenwichtige stelling waarbij wit een toren voor twee stukken had. Dit werd later een kwaliteit voorsprong wat voldoende was voor het hele punt.
Bord 21 Machiel – Arik
In de partij tussen Machiel en Arik was het duidelijk dat wit meer ruimte heeft. Het is dan vaak heel moeilijk om de zwarte stukken naar de juiste velden te sturen. Nadat zwart er toch inw as geslaagd om de stelling te openen en zijn stukken te activeren was het echter Machiel die binnen wist te komen op de zevende rij met zijn toren. Dit stuk bleek zo sterk dat het uiteindelijk de partij besliste.
Bord 22 Andras – Christiaan
Op het achterste bord werd er weer een Scandinavisch gevecht uitgevochten. Wit had een mooie ontwikkelingsvoorsprong en had daarmee een leuke aanval opgezet. Zwart was echter goed aan het verdedigen en leek weg te gaan komen met een half punt. Uiteindelijk ging het toch ergens mis voor Christiaan, want Andras noteerde 1-0.
Uitslagen en stand na ronde 4
Klik hier voor alle statistieken