De Meesterklasse. Het hoogste jeugdniveau. De beste teams van de beste clubs strijden om de landelijke titels.
VAS doet natuurlijk mee. Met de meeste teams van heel Nederland. In elke leeftijdsklasse twee.
Dat heet breedte.

Weet je wat leuk is?

Tweede teams die vriend en vijand verbazen.
VAS C2 staat nog niet boven VAS C1. Maar wel alvast boven SVAW C1.
SVAW C1 gaat kampioen worden, dus dat is toch een leuke tussenstand. Voor nu dan.

VAS C2 zegt gewoon: wij doen ertoe. Wij doen mee. En jullie moeten op ons letten.
Baris won twee keer. Punten pak je in de staart.
Olav won anderhalf keer. Dat kan ook.
Saffran won twee keer.
Hij had een ongelooflijk dagje. Als speler van D1 viel hij in. Hij moest hier op het eerste bord, dat is pittig.
Maar gerechten met drie van die pepertjes op het menu, dat eet Saffran voor ontbijt.
Tako won zijn eerste partij met verve. Hij had wel zijn bedenkingen bij het niveau. De tegenstander had niet eens door dat het matstond.
De tweede ronde van de dag, moest Tako opeens naar bord 2 verhuizen. Dat komt door zijn hoge rating, die bleek te hoog voor bord 3.
Dat leverde wel loodzwaar werk op. Geen enkel probleem dat hij daar verloor.

Zeker omdat het team dus gewoon 2,5-1,5 won, van toppertjes!

VAS C1 blijkt nog een tikkeltje beter. Een sterrenensemble.
Emilien heeft gebedeld om het eerste bord. Hij hield niet bestaande ratingverschillen erbij, voerde anekdotisch bewijs op en lachte veels te vriendelijk.
De jeugdleider blijkt geen ruggengraat te hebben en ging overstag.
Als enige wist hij een bordpunt te verspelen.
Bregje kon lekker relaxen op het tweede bord. Ze liet een nagenoeg perfect partijtje zien.
Andrija is nooit gespot, maar blijkt wel tweemaal gewonnen te hebben.
Joseph speelde twee keer geen remise. Dat is al winst.
Oh ja, het was ook winst.

Een sterk begin dus. Nu gaat het echte werk beginnen.

Het is een bekend riedeltje.

De C-teams draaien lekker mee in de competitie, terwijl de A1, ons vlaggenschip, totaal uit koers vaart.
Alles stevende af op een 4-0 overwinning in de eerste ronde. Dat kon niet anders.
Tobias maakte het nog knotsgek. In de analyse kreeg hij ervan langs. Maar stiekem was het hartstikke leuk. Natuurlijk won hij.
Felix had zijn bord ook in vuur en vlam gezet. Toen de stelling uitgeblust was, bleek hij een dame meer te hebben. Klusje zo geklaard.
William won gewoon, zo moeilijk is dat niet.
Take was als laatste bezig. Stond hartstikke goed, geen vuiltje aan de lucht. En toen is het gebeurd. Om hem nog meer leed te besparen, zal ik me inhouden en niet vertellen dat hij voor geen enkele goede reden uit het niets zijn dame inleverde. Hij had zelfs drie zetten om het te voorkomen.
Take kwam glimlachend en blij naar beneden, totdat Gilles hem ging pesten.

Gilles zit in de A2. Hij is gloednieuw, maar nu al bordaanvoerder. Een loodzware taak. Die hij serieus op zich neemt.
Het ziet eruit alsof Gilles al jaren zo achter het bord zit. Een solide opening, bedachtzaam middenspel, altijd balans houden, gezonde houding.
Maar hij speelde tegen een retesterke speler, daar was niets aan af te dingen.
Zijn frustratie kon hij fijn kwijt bij Take. In zijn woorden: “Zo’n jochie nog, een ventje.”
Maurits probeert elke partij een record te zetten om als snelste klaar te zijn. Deze keer had hij een mooi lijntje uitgerekend, maar die bleek zeven zetten later niet te werken.
Hij was mentaal ruim klaar om op te geven.
Bij Kayen ging het gruwelijk mis in de opening. Een pionnetje minder is taai. Hij verzette zich kranig, probeerde zijn koning actief neer te zetten.
Hij noemde bijna elke pion een ‘held’. Ook al werd-ie er kansloos afgeslagen.
Toen werd zijn koning weggejaagd.
Kayen hield een erbarmelijk eindspel over, twee pionnen minder. Rijp voor de slacht.
Kayen speelde remise. Dat fixt hij gewoon.
Edward deed precies het omgekeerde van wat Kayen deed. Hij kon zichzelf op de kop slaan.

Een half puntje dus voor de A2. We dachten genoeg om een hatelijke bye te vermijden. Maar nee, ze waren écht het slechtste team van de Meesterklasse A.
Als je onderaan staat, is het basta. Zo werkt oneven aantallen. Ze kregen een bye.
Leuk, gratis vier bordpunten. Maar je mag ook meteen naar huis.
Gelukkig maakten ze het nog even gezellig. Volgende keer slaan ze terug, keihard.

VAS A1 had dus een valste start, ondanks de overwinning. Daarna kwam een wat sterker team. Maar om dat met 0,5-3,5 te verliezen, is ook weer zo wat.
Take redde het halfje.
Het plan is om met dat halve bordpuntje verschil kampioen te worden.

Tot slot een verhaaltje.

De arbiter kreeg klachten over één of andere VAS-speler. D’r was iemand die op sokken rondliep. Dat vonden de aanklagers niet kunnen.
Gelukkig zit hier een lekker sterke anekdote achter. Dat zit zo.

William is zo gek dat hij elke uitdaging aanneemt. Deze keer had de jeugdleider beweerd dat William ‘m niet kon bijhouden op de fiets.
De aftrap van de Meesterklasse C/A is in Utrecht, daar kan je gewoon naar fietsen.
Ook als het snoeihard regent. We kwamen onder een dikke bui terecht die precies met ons meewoei.
William is ook zo gek dat hij gewoon in korte broek en T-shirt gaat fietsen. Een jas heeft hij nog nooit in zijn leven aangehad.
William werd kletsnat.
William was wel gewoon op tijd voor zijn eerste zet. Maar oké, dat was omdat de wedstrijdleiding ook niet stipt op tijd was.
William won deze eerste partij. Maar wel op sokken. Zijn schoenen lagen onder de kachel te drogen.

Gelukkig is de arbiter hartstikke aardig. Ze zag geen reden om William te diskwalificeren.

De natuur wel, die gaf William een flinke griep. Hij zit nu thuis uit te hoesten.
Gelukkig zonder hik. Daar is hij de jeugdleider dankbaar voor.
De VAS senioreninterne zal de jeugdleider hier ook dankbaar voor zijn.

Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Cornelie & Samuel