Het was een bloedstollende strijd op het SGA Teamkampioenschap t/m 10 jaar. Vier teams wisselden stuivertjes, waaronder het eerste team van VAS. Tot de laatste ronde was het een grote vraagteken wie zou bovendrijven.
Hoe kan dat? VAS E1 is toch regerend Nederlands kampioen? Oftewel, dat het SGA-kampioenschap als ‘verrassing’ wordt bestempeld… dat kunnen we gerust een verrassing noemen.
De teampresentatie
Gelukkig zit daar een logische reden achter. Allereerst, we hebben twee absolute toppertjes in onze gelederen.
Raghav is inmiddels de sterkste jeugdspeler van heel VAS, misschien dat hij alleen onze NK-A-ganger Rafael boven zich moet dulden. En oh ja, Eline is nog officieel een jeugdspeler.
Het andere toppertje is Alex. Hij werd vorig jaar derde van Nederland in zijn leeftijdscategorie bijvoorbeeld.
De vraag die we ons stelden: wat heeft Alex te zoeken op het tweede bord? Het is veel interessanter om op het eerste bord wat uitdaging te krijgen. Daarom plaatsten we Alex in VAS E2. Overigens wist hij dat ook helder uit te leggen aan de andere teams die allemaal verbaasde vragen stelden toen ze hem daar aantroffen.
Achter Raghav vinden we Kien (ook één van onze grote talenten overigens), Lieven (onze verborgen parel) en Ira (jawel, het zusje-van!). Nog steeds een heel goed eerste team, maar zo kon het lekker spannend worden.
Laat ik ook het VAS E2 team introduceren. Achter Alex zitten Harvey (op papier sterk genoeg voor het eerste team, maar hij speelt nog wat impulsief), YiCheng (die een fenomenale groeispurt meemaakt) en Milo (de new-kid-on-the-block). Dit team zou twee essentiële daden verrichten, zonder ze was het kampioenschap niet gelukt namelijk.
Ze verloren in de eerste ronde wel van VAS E1. Harvey en YiCheng wisten wel nog remise te houden. De Pathakjes maakte korte metten met hun clubgenoten.
Het VAS E3 team bestond uit allemaal nieuwe kinderen. Gelukkig was Jeanne de ervaren aanvoerder op het eerste bord. Luca maakte indruk op het tweede bord. Ali is het nieuwe aanstormende jonge talent. Pengbo loopt al een jaartje mee, en bloeide dit toernooi behoorlijk op.
Serieuze concurrentie voor VAS E1
Het niveau bij de andere SGA-clubs is zeker ook omhoog gegaan, dat moet gezegd. In de breedte is er sterke concurrentie ontstaan vanuit Almere en MSK. Vooral bij de laatste club is dat ongelooflijk knap. In een paar jaar tijd is een lokaal clubje een kweekvijver van talent geworden. Dat liep dus altijd al rond in Muiderberg, het werd alleen nooit ontplooid. Inspirerend om te zien dat zoiets behoorlijk maakbaar is, een bijzonder project van VAS’er Lode!
Ik bestempelde MSK dan ook als de titelfavoriet. Dat maakte ze waar door al vroeg 2-2 te spelen tegen VAS E1. Ira speelde een thrillerpartij, waarin ze heel goed de koning onder druk wist te zetten. De tegenstander ontsnapte alleen steeds, wonderbaarlijk. Ira dacht het eindspel te redden, maar er bleek ook een adder onder het gras. Ze was aangeslagen, maar over haar schaken valt echt weinig op te merken hoor!
Ze viel ook bij anderen op: wie is dat meisje dat zo goed nadenkt en altijd met sterke zetten komt?
Tussendoor wil ik ook wat ruimte maken voor Kien. Hij deed het prima dit toernooi! Zijn beste moment was al in de eerste ronde, tegen clubgenoot Harvey. Door een vorkje leek hij materiaal te verliezen. Maar toen ging hij er echt goed voor zitten en kwam met een geniale verdediging. Door allerlei tussenschaakjes redde hij de meubelen. Harvey was onaangenaam verrast. Knap gezien…
In de derde ronde verloor VAS E1 van het vlaggenschip van Zukertort, al sinds jaren en dagen onze aartsrivaal.
Raghav gelukkig niet. Ik had met hem afgesproken dat hij 7 uit 7 zou halen immers. Dat is gelukt!
Een dag eerder had hij nog meegedaan aan het open NK Rapid. Tussen de volwassenen kwam hij met een toernooiprestatierating van 1987: negen partijen lang op dat niveau, alsof het niks is… Het punt: wat mooi dat hij niet zijn neus ophaalt voor het belangrijke werk in de VAS-teams! Hij zat natuurlijk ook met zijn zusje in het team, dat vond hij evengoed spannend om te volgen.
Er zat ook een andere mindere periode tussen, maar gelukkig zonder gevolgen. Dat was toen VAS E1 tegen VAS E3 moest. Kat-in-t-bakkie zou je zeggen, maar oef… wat was dat kantje boord. En dat terwijl elk bordpunt van belang is voor de kampioenskansen!
Kien gaf pardoes zijn dame weg tegen Luca, die dat natuurlijk gewoon zag. Maar hij schwindelde daarna geniepig een matje.
Lieven had ook grote moeite tegen Ali. Uiteindelijk komt toch naar boven drijven dat Lieven de goede plannen kan bedenken, maar hij stond de hele tijd achter in materiaal!
Niet iedereen zal Lieven kennen, want hij speelt maar weinig toernooien. Dat is jammer, want hij is een serieus talent. Misschien heeft hij alleen zelf niet helemaal door wat erin zit?
Hij kreeg dus het vertrouwen om in het eerste team te spelen (terwijl hij nog maar 9 is). Hij deed op bord 3 prima mee in het binnenhengelen van de bordpunten. Zoals we weten bleek dat ongelooflijk belangrijk.
Een kritische noot mag ook: Lieven moet flink werken aan de blundercheck. Hij kan veel rustiger spelen en dan ziet hij hartstikke goed wat de veilige zetten zijn.
Ontknoping
In de vierde ronde trof VAS E2 het (op dat moment) ongeslagen Almere E1. Dit was één van de essentiële daden: ze hielden dit team knap op gelijkspel. Zoals we weten, was VAS E1 anders geen kampioen geworden. Het was jammer dat Milo zijn voordeel niet wist om te zetten en in mat achter de paaltjes trapte. Maar we hadden ook veel geluk met Alex die zich uit een verloren eindspel blufte.
Na deze klap voor Almere, kwam VAS E1 met de ware dreun. 3-1 winst: duidelijk!
Het speelveld lag nu compleet open. Vier teams stonden gelijk in matchpunten… In de rondes daarna moest vooral tegen de overige teams gespeeld worden en was het een kwestie van bordpunten binnenhalen. De volle buit lukte: tweemaal was de uitslag 4-0.
Langzamerhand liet de concurrentie het één en ander liggen… En ik was aan het rekenen geslagen. Lieven was als laatste klaar en zijn winst deed ertoe. ‘Volgens mij zijn jullie kampioen geworden?’, vertelde ik ‘m.
VAS E2 had namelijk punten gesnoept van favoriet MSK, die bij het ingaan van de laatste ronde eerste stonden. Nog zo’n essentiële daad!
En toen kwam de prijsuitreiking. Wat bleek… 11 matchpunten én 20 bordpunten waren precies evenveel als Almere. Maar: onderling hadden we dus gewonnen! VAS E1 werd na deze bloedstollende strijd gehuldigd, ze waren erg blij 🙂
VAS E2 kent wat moeite
Alex had geen topdagje, maar dat mag gebeuren natuurlijk. Bijvoorbeeld de ronde tegen Zukertort kwam hij behoorlijk onder druk te staan, terwijl hij misschien meer vragen had moeten stellen aan zijn tegenstander in serieuze tijdnood. Het verlies betekende het einde van podiumambities voor VAS E2, jammer!
Wat is die Harvey toch verslaafd aan het schaken… Elke kans die hij pakt om mij uit te dagen, neemt hij. En hij moet echt weggesleept worden van het schaakbord door zijn vader.
Harvey speelde dit toernooi behoorlijk degelijk, op bord 2. Nog steeds snel, maar minder impulsief naar mijn gevoel. De stappen worden gezet!
YiCheng groeit als kool. Hij is een paar maanden geleden lid geworden, en het lijkt erop dat we een voltreffer hebben. De vraag is waar het stopt, voorlopig lijkt er geen rem op.
Ook dit toernooi liet hij zich zien. Wel vond hij het nog belangrijk om te checken of ik dat ook opgemerkt had: ‘Ga ik de volgende keer in het eerste team spelen? Ik heb wel veel gewonnen vandaag…’ Het wordt gezien hoor 😉
De volgende telg uit de familie Slieker heeft zich aangediend. Milo (broertje van Aran) speelde hier zijn eerste toernooi en deed dat hartstikke prima op het vierde bord! Bij het VAS-KAMP heb ik gezien wat voor goede verdediger hij is bij voetbal. Een muur waar je niet langs komt. Dat kan hij op het schaakbord beter laten zien nog 😉
Het tweede team van VAS eindigde in de middenmoot. Met acht matchpunten op de vijfde plek. In ieder geval de hoogste van alle tweede teams, dat is ook wat waard.
Het allerbelangrijkst: plaatsing voor de landelijke jeugdclubcompetitie met twéé teams is een feit. Ze mogen dus allemaal op het hoogste podium kijken hoe ver ze het schoppen!
Wat aantekeningen
Natuurlijk speelde veel te veel VAS’ers veels te snel. Maar de partijen die echt tot het eind duurde: daar was áltijd een VAS’er achter het bord. Een goed teken, lijkt me.
Overigens kunnen we bovenal vaststellen dat het goed zit met onze toekomst. Van de acht spelers die in de eerste twee teams zaten, mogen 6 volgend jaar nog eens meedoen! Waaronder het volledige eerste team…
Hieronder de foto’s! En dááronder een uitgebreide deep-dive in het derde team, dat is zeker de moeite waard namelijk.
VAS E3 staat haar mannetje
Dit team kwam schaken met als doel de felbegeerde top 6 te bereiken. Met tien teams niet gemakkelijk, maar een stunt is altijd mogelijk. Ze behaalden vijf matchpunten in zeven rondes en waren daarmee heel dichtbij gekomen. Ze speelde bijvoorbeeld gelijk tegen Almere E2 (terwijl Almere óók een derde team had!) dat later wél de zesde plek bemachtigde. Het viel allemaal net niet goed dus, kan gebeuren!
Jeanne is de ervaren kracht. Het schaakvirus waart duidelijk rond in het gezin. Zelfs moeder Florence moest geloven aan een schaakpartij tussendoor. Op het eerste bord is het niet altijd leuk tegen al die toppertjes. Maar zij houdt zich mentaal echt stevig staande. Nooit liet ze zich overrompelen. En partijen tegen gelijke tegenstand trok ze vaak naar zich toe. Een belangrijke waarde voor het team.
Luca is net nieuw op de club, een enthousiaste schoolschaker. Hij keek zijn ogen uit bij z’n eerste toernooi.
Op het ene moment is hij bloedfanatiek. Toen hij de laatste partij verloor was hij daar echt kapot van. Aan de andere kant is soms te merken dat hij het voetballen tussendoor leuker vindt dan het schaken. Om tot de beste partijen te komen, moet je het hele toernooi daarop focussen. Schaakpartijen winnen gaat namelijk niet zomaar. Die twee eigenschappen botsen dus weleens.
Ik vond hem wel heel goed meekomen hier. Luca won vaak al vroeg in de partij de slag. Hij genoot zichtbaar als hij een trucje had gevonden en was daar lekker scherp op. Volgens mij eindigde hij met 3 uit 7 punten, dat is knap op het tweede bord met zulke ervaren tegenstand.
Ali is opvallend sociaal. Tegen Zukertort E2 zei hij tegen zijn tegenstander: ‘Jij komt ook uit Turkije toch?’ Die was hartstikke verbaasd want dat klopte. ‘Ik kan het horen aan je stem.’ Ik had het niet geraden, maar ons 7-jarige jongetje heeft die voelsprieten wel al!
Dit toernooi vond ik hem opvallen. Ja, stukken worden soms vergeten te slagen en lang niet elke zet was veilig – dat hoort erbij op zijn leeftijd. Maar zijn gevoel voor aanval, waar de stukken heen moeten… dat zie je meteen terug. Om in de gaten te houden!
Pengbo schaakt veel toernooien. Dat is heel goed natuurlijk, want hij haalt er volop plezier uit. Maar we begonnen ons wel af te vragen wanneer hij de volgende stap zou zetten in zijn ontwikkeling.
In ronde 5 zag het ik dat recht voor mijn ogen gebeuren, bijzonder moment. Hij speelde supergeconcentreerd. Hij was flink op avontuur met de dame, maar elke zet checkte hij heel secuur. De tegenstander kreeg nooit de kans om te slaan. Toen de aanval doodliep weerhield Pengbo zich ervan om maar gedachteloos schaakjes te blijven geven (waar leeftijdsgenoten een handje van hebben). Hij bedacht het plan wat hij moest bedenken: rustig ontwikkelde hij nieuwe stukken erbij. De gevaren werden ontweken en stap-voor-stap trok hij de partij naar zich toe. Een behoorlijke glimp van een volwassen speelstijl die ik daar opving, ook omdat hij absoluut niet gehaast zette.
In de laatste ronde haalde hij ook een heel gedegen winst binnen. De volgende stap is gezet, mooi gedaan!
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Vilas, Florence en Ljilana
1 Comment