Ons jeugdteam in de KNSB-competitie, dat is dit jaar VAS 7. Hier loopt potentie rond, talent, doorgroeiers. Zij zijn toe aan de lange klassieke partijen op hun vrije zaterdagmiddag. En dat onder begeleiding van Ivo, die enthousiast analyseert. En ondergetekende, die er vooral voor de sfeer is.
Collectief falen
Het doel was heel simpel: 8-0 winnen. We moesten tegen een groep nieuwkomers in de schaakwereld, verzameld in Almere 5. Dat kan gebeuren in de Zesde Klasse. Onze jeugdspelers weten hier wel raad mee. Ratingloze schakers eten ze voor ontbijt.
Imre, Saffran en Joseph reageerden verbaasd op de opstelling. Waarom zij op de eerste drie borden, en Ivo en ondergetekende daaronder?
Nou, dat is evengoed simpel. Zij moeten nog lekker veel leren tegen goede tegenstanders. Ivo en ondergetekende hoeven dat niet meer, wij weten alles al.
Het verliep voorspoedig. De punten stroomden binnen. Maar dan toch, de eindscore: 7,5-0,5.
Eén team, één taak. Een collectief falen. Iedereen moet zich eens goed achter de oren krabben hoe dit heeft kunnen gebeuren. 8-0 was de afspraak!
Het hele team moet zich echt weer herpakken en zich oprichten voor de volgende wedstrijd. Want dan moet dit beter.
Verontschuldigingen naar onze achterban zijn niet meer dan terecht, die door dik en dun achter ons staat. We hopen tevens op blijvend vertrouwen van het bestuur.
Een reconstructie
Hoe dit heeft kunnen gebeuren?
De eerste winst was al vroeg snel binnen, omdat een tegenstander niet kwam opdagen.
Maurits was natuurlijk snel klaar. Met een schoonheid van een partij! Dat kan-ie zeker. Hij stormde met zijn pionnen naar voren, en zijn koning kwam er nonchalant achteraan gelopen. Dit was gewoon een middenspel met dames op het bord. Op geniale wijze zette hij de boel vast, waardoor de dame geen kant op kon. Na een aantal stukwinsten gaf de tegenstander op.
Lani is terug van zijn schaakpensioen. Welkom, verloren zoon! Hij heeft het absoluut niet verleerd, want hij maakte geen fouten en speelde oerdegelijk. Hij trok het naar zich toe na een fout van de opponent en won zo aardig vlot. Een prachtig rentree!
Imre had een gemakkelijke opening, want hij won pardoes een paard. De tegenstander wilde het nog listig maken, maar dat gebeurde niet. Imre had het perfect onder controle en won snel. Zo staat het al 4-0.
Ivo zorgde ervoor dat we het andere matchpunt binnensleepte. Hij had er veel tijd voor nodig, omdat de stelling behoorlijk dicht was. Maar hij merkte al spoedig dat het kat-in-het-bakkie zou worden. Toen de stelling eenmaal open brak, kon hij de stukken één voor één binnen hengelen.
Toen was het Kayen die in een lastige positie terecht kwam. Zijn pionnen waren niet optimaal. De zware stukken drongen opeens behoorlijk door. Gelukkig kon Kayen met zijn dame de koning van de tegenstander lastig vallen. Hij moest voor eeuwig schaak gaan. Een terechte beslissing, en Kayen valt niets persoonlijks te verwijten. We spelen in een team, dus de einduitslag is echt een collectieve verantwoordelijkheid.
Saffran speelde heel volwassen. Goede opening, voor beiden geen vuiltje aan de lucht. In het middenspel boekte hij voorzichtig vooruitgang. En uiteindelijk wist hij de tegenstander heel goed weg te drukken. De verdediging zag er nog degelijk uit, maar Saffran vond creatieve manieren om gaatjes te maken. Samen met de tijdnood van de tegenstander, stond dat garant voor winst. Saffran heeft een hele grote stap gezet!
Bij Joseph was het hartstikke spannend. Heel tevreden was hij niet gedurende het middenspel, maar in het eindspel keerden de kansen. Joseph sloeg genadeloos toe met zijn techniek. Professioneel om het zo naar je toe te trekken! Het was ook echt een goede lange partij.
Held op sokken
Imre kwam linea recta van zijn voetbalwedstrijd, die hij natuurlijk ook gewoon won. Gelukkig kwamen er geen klachten binnen bij de arbiter over zweetvoeten. Dat is laatst nog bijna misgegaan bij een andere jeugdspeler!
Tekst & foto’s: Samuel Cohn