VAS A1 moest wennen aan zijn positie aan de top, maar wist netjes een matchpunt te redden op de dag. Zevende plek in de allersterkste jeugdcompetitie, dat is iets waar ze trots op mogen zijn.
Maar dan VAS C1. Wat begonnen ze daverend, ik schreef ze al bijna de landstitel toe. Zijzelf ook – het geloof was er -, alleen wat ging dat mis vorige maand. Deze slotronde was vervolgens niet genoeg om terug te keren naar de top. Ze eindigen op de negende plek, precies in het midden. Ongelukkig.
VAS C2 heeft zich na de slechte seizoenstart goed hersteld. Ze eindigen prima in de middenmoot met een twaalfde plek. Knap voor het enige ‘tweede’ team in de competitie.
Felix en Take stunten
De miraculeuze derde plek in de tussenstand betekende dat VAS A1 opeens tegen de gedoodverfde favoriet moest. KC Chesscool is langzaam op zijn retour, maar bij de oudere jeugd zien we nog hun behoorlijke erfenis. Take moest tegen FM Onno Elgersma maar wist het verrassend lang vol te houden. Het was vechten voor een remise, diep in het eindspel. Dat het niet genoeg bleek, is dan natuurlijk niet erg. Dat Rufus en Mick verloren van hun 2100-tegenstanders zou hen ook niet verbazen.
Maar toen kwam er toch een heerlijk verrassend nieuwtje uit Arnhem: man in vorm Felix Lankester kreeg het voor elkaar gelijkspel te houden tegen Jurriaan Boeren (1981). Zo zeg, Felix bewijst dat zijn eigen 1559 rating veel te laag ligt! En dan te bedenken dat er meer in had gezeten. Het was een ongebalanceerde stelling want hij had een dame met twee pionnen tegen twee torens. Daar koos hij expres voor om op de winst te spelen – dan durf je. Helaas vond hij het op een gegeven moment te eng en sprak hij remise af.
Zo hebben we toch de eer gered tegen de kampioen!
De tweede ronde mochten we tegen Almere A1. Een derby dus, daar wil je scoren. Maar het zou niet makkelijk worden: op hun bord 1 zit Roger Labruyère. Die is derde van Nederland t/m 16 jaar.
Felix kwam als eerste met een winst op bord 4. Hij werd in de opening een beetje weggedrukt aan de damekant, maar wist het tij te keren in het centrum met een goede breekzet. En daarna zag hij een fantastische wending!
Hij sloeg het paard terug, met zijn dame! Als zwart het offer aanneemt, wordt hij aan de kant gezet met het prachtige Ld4+ en mat op de volgende zet. Felix won uiteindelijk de toren op e7 en zou de partij soepel winnen. Maar wat een jaloersmakende stelling om op het bord te hebben…
En toen kwam de aller-allergrootste stunt van de dag, misschien wel van de competitie. Roger liep na elke zet nonchalant weg van het bord. Dit zou die wel even winnen tegen die prutser Take. Nou, dat gaat-ie nooit meer denken.
Hij wist ook niet dat hij tegenover de heuse VAS Keizer Winterkampioen zit. Dat is de competitie van de seniorenclubavond. Een waar staat Take na de laatste ronde van het najaar? Eerste! Een jeugdspeler! Wie heeft dat kunnen voorstellen? En die competitie is echt niet zwak bezet hoor, kijk maar eens welke enorm sterke spelers hij achter zich gelaten heeft in de top 3: https://www.vas1822.nl/WinterCyclus22-23/Grp1-Layout1.html.
Het punt: Take is dus supergoed geworden de afgelopen tijd. Roger moest daar niets van weten, die trok z’n neus op toen Take met een verrassende zet kwam. Op de grens van uitlachen zelfs. Nou, laat maar zien dacht Take. Hij bood zettenherhaling aan, maar dat kon het zelfbeeld van Roger niet aan natuurlijk. Die koos toen maar voor een inferieure voortzetting. En dat heeft hij geweten, want Take strafte dat feilloos af. Langzaam kwam hij de positie binnen. Positioneel weggespeeld, dit 2100-tje.
Ongelooflijk! Heb ik al gezegd dat Take supergoed is geworden?
Uiteindelijk moest VAS tevreden zijn met 2-2. Voor Rufus en Mick zat een mooie stunt er niet in tegen Manasvita respectievelijk Daniël Knol. Toch nog een onverwacht matchpunt meegepakt op de laatste dag. Dat gaan deze vier volgend jaar zeker beter doen, want hier zit muziek in hoor.
De weg omhoog?
De eerste ronde van de dag toonden onze C-spelers een gezond herstel. Max was eens de speler die won (in plaats van gelijkspelen). Maurits en William tekenden wél voor remise. Jan schaakte zich goed onder de druk vandaan en wist een mooi punt te noteren.
Bij de C2 moest alleen Tobias Piet zijn meerdere erkennen tegen een sterke opponent. De teamcoach ter plaatse Corinna hield ons mooi op de hoogte: “Tobias had na een lang, gelijkwaardig duel bij een eindspel de pech dat de tegenstander nog een paard en hijzelf een witte loper had. De tegenstanders pionnen kwamen namelijk op zwart vast te staan en hij kon gaan aanvallen met paard en koning.”
Vervolgens moest VAS C1 meteen weer tegen een topteam, een ongelukkig indeling. Zukertort heeft namelijk een sterrenensemble in huis. VAS C2 moest tegen de vorige opponent van onze C1, dat zou ook een zware kluif worden maar zeker mogelijk.
Leuk was dat de slotronde voor de C-teams werd georganiseerd door MSK, waar we een goede banden mee hebben. Muiderberg, dat is toch wel aardig om de hoek en ik zou de tweede ronde komen meekijken. Lekker in de middagvrieskou trappen naar de Meesterklasse C dus. Het was mistig en ik kon niet veel zien.
Razendsnel afgelopen
Maar eenmaal aangekomen op de speellocatie kon ik nog steeds geen donder zien want er viel niets meer te zien. Ik kwam binnen en vroeg me af of al die VAS’ers niet even achter hun bord moesten gaan zitten. Wat bleek: 6 van onze 8 schakers waren 40 minuten na aanvang van de partij al klaar. Terwijl ze 100 minuten op de klok hebben, per persoon!
En nu gaan we het nog erger maken: van die 6 schakers hebben er 6 keihard verloren. Tjongejonge. Je kan dan niet zeggen dat je er alles aan gedaan hebt om dat te voorkomen.
Nu ja, het zal geen verrassing zijn dat William nog bezig was. Ook leuk om te merken was dat Maurits nog in het midden van de strijd zat.
William stond slecht tegen Achyuth, maar als ik dat hier schrijf wordt hij hartstikke boos op mij. Daarom heb ik ook besloten dat niet op te schrijven. Wel kan ik zeggen dat de heilige en hooggeëerde Computer het totaal niet eens was met zijn beslissing om op te geven. Maurits speelde een heerlijke pot tegen Philippe en offerde er lustig op los. Met, jawel, compenzatie. Achteraf hebben we nog even goed geoefend met het principe van de blundercheck, laat ik het daarbij houden. Maar laten we niet vergeten: wat een talent, er is nog nooit een jeugdspeler bij VAS binnengelopen met zijn niveau. Max raakte in een theoretische strijd verwikkeld, maar leek het wel prima te vinden dat hij daar nog altijd niets vanaf weet. Jan had de verkeerde mindset en verloor daardoor kansloos van de jonge Akshaj.
Alhoewel Andrija in de vorige ronde een briljante mataanval afleverde, was het deze keer absoluut niet raak. De twee Tobiassen en Kayen wilden ook weinig woorden vuil maken aan hun partij. Allebei de teams 0-4 van het bord geveegd, bij teams waar ze echt wel tegen kunnen stunten.
Tja, wat moeten we daarvan vinden… Een onderzoekscommissie instellen? Een vernietigend rapport op tafel leggen? Een motie van wantrouwen tegen het gehele bestuur?
Teambuilding
De kinderen zelf waren daar gelukkig zeker niet mee bezig. Die hadden veel leukere dingen te doen. Met Kayen heb je een enthousiasteling in huis die iedereen hartstikke leuk meesleept met Opdrachtschaak, Raindropchess of het ouderwetse bughouse. Zo zag dat eruit in de pauzes en achteraf:
Het valt wel vaker op: de VAS’ers zijn áltijd achter de schaakborden te vinden. Kinderen van andere clubs zie je weleens verschuilen achter telefoons. Bij aankomst waren de VAS’ers meteen in de speelzaal te vinden voor hun inspeelpotje (zoals bij de omslagfoto te zien). Zo enthousiast allemaal, dit is een lichting die zijn weerga niet kent en het zal me niets verbazen als ze allemaal nog lang lid blijven 🙂
Het C1-team besloot ook aan teambuilding te doen na de eerste ronde. Maurits had een geniaal plan verzonnen om de onderlinge banden te versterken. Hij lokte William naar een ruimte waar “allemaal schaakcoaches” waren. Hij belde Jan dat “de vogel in het net was” en trok daarna snel de deur dicht. De enige manier om weg te komen was de deur naar buiten. Nietsvermoedend probeerde William dat maar en dat heeft hij geweten. Iedereen verzamelde al het korrelsneeuw wat ze konden vinden en peperde de arme William vol in. “Hij loopt zo in korte broek rond, dan vraag je erom.” Uhm…
Maar goed, niets verbindt meer dan met een hele grote groep één iemand te grazen nemen, heerlijk. En gelukkig is William iemand die hier zeker om lachen kan!
Een mooi statistiekje
Nu ja, een mooi verhaal om dit seizoen mee af te sluiten. Maar ook geef ik graag nog een statistiekje mee. Alhoewel de resultaten bij de C tegenvielen, zijn de VAS teams in de vier KNSB jeugdclubcompetities (Meesterklasse E/D/C/A) gemiddeld op de vijfde plek geëindigd. Ten eerste is het al niet vanzelfsprekend dat een jeugdverenging vertegenwoordiging heeft in alle vier de landelijke competities. Maar dat er dan zulke sterke noteringen behaald worden: heel knap! Andere verenigingen komen daar niet bij in de buurt… En het biedt perspectief voor volgend seizoen, maar dan moeten we ons eerst gaan plaatsen. Dat wordt in het voorjaar allemaal bepaald in de regionale competities, dus we kunnen weer aan de bak 🙂
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Corinna Chardon