Hoe krijgen ze het toch voor elkaar. Het VAS D1-team kwam met hakken over de sloot terecht in de finale. We hebben drie (van de vier) die het volgend jaar nóg een keertje kunnen proberen, ontzettend jong dus. En als klap op de vuurpijl zit op ons eerste bord een achtjarige, terwijl daar allemaal twaalfjarigen toppers spelen.
Maar het is een winning team, en volgens mij zeggen ze dat je die nooit moet changen. Raghav, Émiliën, Imre en Olav dus! In juli begon het met dit viertal, toen ze verrassend het sterkere Zukertort achter zich lieten bij het SGA-kampioenschap. En in de tussentijd zijn ze flink gegroeid. De halve finale moesten ze vechten voor hun kansen, maar daar word je ook sterker van.
En zaterdag 10 december was de grote dag, helemaal in Groningen. Ze waren in vorm, de indeling zat misschien een beetje mee en op het eind zien we ze opeens op de derde plek staan. Het derde beste D-team van Nederland, wat ongelooflijk knap!
Hoofdstedelijke onderonsjes
Mij is voorgerekend dat 25% van de finale bestaat uit teams van de SGA. Dat er een kans bestaat dat je die treft, soit. Maar dit sloeg wel alles. De eerste ronde mochten ze nogmaals tegen Zukertort. En daarna meteen tegen SVAW! Waren ze om acht uur ‘s ochtends vertrokken voor de barre tocht naar het koude noorden, het uiterste puntje van Nederland; bleek dat ze net zo goed de eerste twee rondes om de hoek in Amsterdam hadden kunnen afronden.
Bij Zukertort ontbrak hun sterkhouder Achyuth, die voor hun C-team de derde plek aan het binnenslepen was. Daarom was het toch een grote verrassing dat we niet verder kwamen dan 2-2 (Émiliën en Olav wonnen). SVAW ging ze op de één of andere manier wél ontzettend makkelijk af. Heel gek, want die zijn juist ruim sterker! Ronduit knap is de overwinning van Raghav op Joël, die is Open Nederlands D-Kampioen immers.
Historisch beladen match
Al sinds anderhalf eeuw geleden speelt VAS matches en massakampen tegen het Haagse DD. Een affiche dus, toen ze daartegen werden ingedeeld de derde ronde.
De jeugdspelers hadden vast geen flauw idee, maar goed. Ze volbrachten hun taak met 3-1.
Toen was daar de allesbeslissende match tegen gedoodverfde favoriet ESV D1, in de vierde ronde.
Dat is een absoluut topteam met ratings in de breedte waar je u tegen zegt. Dik 0-4 er vanaf geveegd. De kampioen mag er wezen!
Presteren onder druk
De teams spelen maar vijf rondes in de finale. Dat betekent dat de laatste ronde nog belangrijker is dan normaal, want het speelveld is meestal nog lang niet beslist na vier partijen. Ik hoop ook dat ze volgend seizoen een ronde extra hieraan vastplakken.
Voor nu betekent het één ding: winnen! De uitslagen van de andere teams druppelden langzaam binnen. Het leek erop dat de twee matchpunten nog wel eens genoeg zouden blijken voor een heuse podiumplek…
Daan zag al snel dat het goed zat bij Raghav en Émiliën. Ook Olav zag er comfortabel uit in het toreneindspel. Met een gerust hart liep hij de zaal uit, totdat zijn zoon even later betreurd kwam vertellen dat-ie verloren had.
En toen kregen we een flash-back naar vorige maand. Imre is als laatste bezig en heeft één taak. Remise pakken! Hoe ging dat vorige maand ook alweer? Oh ja, toen won hij op die manier met VAS E1 de landstitel.
Oftewel, daar kan je op vertrouwen! Deze keer deed hij het zelfs beter, want hij trok het volle punt naar zich toe. Een spannende partij was dat, waar de kansen weleens keerde. Imre bleef koelbloedig en rustig schaken in tijdnood en maakte geen fouten. Heerlijk om in je team te hebben op dat soort momenten.
De eindscore: 7 matchpunten en vanwege de 12 bordpunten verwezen naar de derde plek. De beloning: een mooie beker en heel veel eer! Wat een weelde, dat het ook al bij de D-tjes zo goed gaat. En wat een luxe dat dit team nog zo jong is, dat wordt genieten komende jaren…
Op de toernooiwebsite staan ook leuke ronde-verslagen, foto’s en filmpjes op terug te blikken: https://nosbo.nl/jeugd/kampioenschappen/911-jcc-nk-finale-d-teams-groningen-2022.
Teamcoach Daan was vooral onder de indruk van Émiliën, die subtiele zetten bedacht en rustig aan zijn plannen doorvoerde. Émiliën zelf wilde het nuanceren: “Eigenlijk speelde ik alleen maar tegen makkelijke tegenstanders.” Nou, ho: dat is niet zo hoor! Op bord 2 trof hij gemiddeld 1282. Daar scoor je echt niet per ongeluk 4 uit 5 tegen. Zoals teamcoach Daan zegt: “Als je goed speelt, lijkt alles makkelijk.”
Maar we moeten ook niet vergeten dat de 2 uit 5 van Raghav ronduit indrukwekkend is, want dat gebeurde op bord 1. Zijn prestatierating is daarmee 1638, moet je nagaan! Zijn grote wapenfeit was de winst tegen Himar van Staunton. Die heeft een jeugdrating van 1648… En dat in die belangrijke slotronde – pieken op het juiste moment dit.
Imre en Olav waren ook duidelijk goed in vorm en hun scores zijn ruim beter dan je op papier zou verwachten. Ze groeien dus als kool hier. Complimenten!
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Vilas Pathak en Daan Zult