Op zaterdag 1 oktober was het de beurt aan onze D’tjes (t/m 12 jaar) om de Halve Finale door te komen. Met twee teams in een opvallend sterke poule was de opdracht: overleven voor de D1 en veel leren voor de D2. Het overleven, dat lukte. Maar ik had niet voorzien dat onze D2-spelers (zie foto) zúlke snelle leerlingen waren!
Raghav en Émiliën carryen VAS D1
Het is altijd lekker als de bovenste twee borden in vorm zijn. Het is duidelijk dat Raghav na zijn WK in Georgië weer veel geleerd heeft. En Émiliën presteert het beste onder de druk. We kunnen gerust stellen dat ze het team naar die felbegeerde finale geleid hebben.
Zonder slag of stoot ging dat echter niet. De eerste ronde werd soepel gewonnen, maar in de tweede ronde kwam een uitglijder. Theoretisch waren wij op elk bord sterker, maar dat waarmaken bleek soms lastig vandaag. Nu is het bij zo’n Zwitsers toernooi niet slecht om eerst tegen de wat zwakkere broeders ingedeeld te worden. Maar ze maakten het wellicht te bont toen de vierde ronde ook onnodig verloren ging en het afhing van de slotronde. Gelukkig liet iedereen zich van hun beste kant zien en bleek de 3,5-0,5 overwinning tegen KC Chesscool meer dan genoeg.
Het heerlijkste moment van de dag kwam toen de andere eerstebordspeler van ronde 4 zijn mond ging opentrekken voor de match. Hij had een 1600 KNSB-rating en 1700 jeugdrating. Dat moest ons team dus wel even weten. En ook ging hij haarfijn uitleggen welke openingen wel en niet werken.
Raghav heeft met zijn acht jaar nog niet zo’n grote mond als zijn twaalfjarige tegenstander, maar hij laat zijn zetten spreken. Al vroeg bleek dat zijn tegenstander toch niet elke opening kent, want hij was na vijf beurten in de denktank en nam het pionoffer van Raghav aan. Daarna volgde simpelweg een slooppartij.
Raghav zou de dag eindigen met 4 uit 5, wat toch wel opvallend genoemd kan worden. Dit gaat immers om een G’tje op het eerste bord van een D-team!
Émiliën was vandaag de stabiele factor. Hij nam zijn tijd achter het bord, speelde degelijk, liet de teamleiders nooit zweten en noteerde geconcentreerd al zijn zetten. De 4 uit 5 op het tweede bord mag er wezen. Zijn toernooiprestatierating kwam neer op 1372, dus hij is duidelijk aan het groeien. Bovendien is hij altijd goed voor de teamsfeer, een topper om je team te hebben.
Imre haalde vandaag weer de leukste fratsen uit. Bijvoorbeeld: hij kreeg het voor elkaar negen punten achter te staan in het eindspel en die toch in remise laten eindigen. Of het grappigste moment van de dag: vol trots zette hij zijn pion twee stapjes naar voren en claimde de winst. Altijd heerlijk om met een pion mat te zetten. Maar wie had gezien dat die eigenlijk en passant geslagen kon worden? In ieder geval de tegenstander ook niet, dus Imre won met een schaakmat terwijl het helemaal geen schaakmat stond. Taferelen uit de lagere regionen van het basisscholenschaken nu dus ook op het hoogste jeugdschaakniveau van Nederland 😉
Dat trucje met remise spelen in verloren stellingen flikte hij wel vaker. Op een gegeven moment werd het hem zelfs aangeboden, terwijl dat halfje ons nota bene de twee matchpunten zou opleveren. Kennelijk trok Imre vandaag remises aan: in totaal noteren we drie gelijkspelen achter zijn naam. Met 2,5 punten uit 5 presteerde hij wel wat onder zijn niveau. Of om het positief te houden: hij hield nog wat in het vat voor de finaledag.
Voor Olav kwam het er vandaag niet helemaal uit op bord 4. Hij kreeg altijd hartstikke boeiende stellingen op het bord. In de eerste ronde bereikte hij een ongebalanceerde stelling met een stuk minder maar twee verre vrijpionnen bijvoorbeeld. Heel spannend om mee te kijken, en gelukkig wist Olav te promoveren. Maar de rondes daarna miste hij tactiekjes of vergat de openingstheorie waar zijn vader hem mee drilt.
De laatste ronde was ook weer een achtbaanpartij. En niet alleen wat betreft op-en-neer, maar ook qua snelheid. Gelukkig eindigde dit ook goed, zodat hij met 2 uit 5 eindigde. In de finale is het hopen op meer, want punten pak je uiteindelijk in de staart.
Het stuntteam
Na twee forse nederlagen in de eerste twee rondes zag de dag er somber uit voor de jongens van VAS D2. Er volgde een teambespreking toen ze na een kwartier alweer klaar waren. Te snel gingen stukken verloren, er moest rust in het spel komen. Baris, Koen-Yan en Tako vonden potloden en zouden gaan noteren.
Maar wie had gedacht dat ze zo hard zouden terugkomen?
In ronde 3 was het zover: de eerste matchwinst! Baris speelde een prachtige partij. Hij was zijn tegenstander telkens precies een stap voor. Hij vond altijd creatieve tactiekjes en maakte slimme beslissing. Zo weet hij dat een binnengedrongen toren meer waard is dan een pionnetje. Volwassen spel!
De volgende twee rondes liet hij weer erg gezond schaak zien, maar hij vergiste zich die partijen en toen was het snel klaar. Het is duidelijk dat Baris een heel goed schaakgevoel heeft en ook erg goed kan nadenken in schaakprincipes en plannen smeden. Zodra de blunders uit zijn spel raken (oftewel veel Stappenpuzzels oefenen), gaat hij grote tegenstanders verslaan.
Nu toonde Baris zich in ieder geval een hartstikke waardige invaller. Hij kwam in de plek voor Alex, die tegen Ajax moest voetballen. (En hij scoorde nog ook!)
Koen-Yan had al helemaal de weg omhoog gevonden. Vanaf ronde 3 won hij alles. En nog overtuigend ook. Met mooie strategieën in het middenspel overweldigde hij zijn tegenstanders. Het ging allemaal stap-voor-stap en heel oplettend.
En dat terwijl hij de eerste ronde per ongeluk op bord 2 was gaan zitten! Hij was ingedeeld op bord 3, maar hij maakte zijn afgedwongen promotie helemaal waar.
Zijn prestatie is het meest indrukwekkend van alle VAS’ers. Want als we naar de toernooiprestatierating kijken, zien we daar 1130 staan. Dat is 432 punten hoger dan zijn eigen rating! Zulke overscores zie je nauwelijks eigenlijk. Dit vrij nieuwe lid (hij stroomde een half jaar geleden in) stijgt op als een raket… En bij welke planeet stopt het?
Saffran liet zich vanaf ronde 3 ook niet meer wegzetten. En dat is ronduit knap, want het eerste bord van een tweede team is altijd loodzwaar. Daar kom je de landelijke toppers tegen en ben je soms niet anders dan kanonnenvoer. Dat dat niet hoeft, toonde hij met een toernooiprestatierating van 1137. 286 punten hoger dan zijn huidige rating. Saffran groeit ook als kool.
De meeste lof ging uit naar zijn slotpartij. Hij keepte heel slim de aanval op zijn koningsvleugel. En toen dat stevig gestut was, vertrok hij naar de damevleugel. Uit het boekje: lijnen openen, stukken erbij halen. Toen het een beetje leek vast te lopen, wist hij een gloednieuwe dreiging te vinden. Zo hoort dat. Die dreiging was een heerlijk plan: niets anders dan lopen met het buitenpionnetje. Een strategische partij van een niveau die je zelden ziet bij deze jonge jeugd – Saffran is immers nog een E’tje.
Alleen Tako wist de derde ronde nog niet te winnen, hij zat er toen flink doorheen. Gelukkig wist teamleider Edgar hem weer op te peppen. Het schaakplezier gaat ook eigenlijk nooit verloren bij Tako. Hij zat weer vrolijk iedereen uit te dagen voor een schaakpartij of anders wel glijschaak. Overigens was ik heel blij met hoe de tijd tussen de partijen gebruikt werd. Waar je veel andere teams vervolgens rond een telefoon ziet staan, bleef iedereen van ons lekker bezig met schaken of anders wel buiten uitrennen.
Tako hervond zichzelf in ieder geval met een gelijkspel en sloot af met die felbegeerde volle bordpunt. Hij rustig blijven spelen is wel iets waar hij op moet blijven letten. Als de tegenstander zijn zet doen is het eerste instinct om zelf meteen een stuk vast te gaan pakken. Op de handen zitten dus!
De glorietocht in de laatste drie rondes deed ons plotseling beseffen dat hier flink gestunt kon worden. Sowieso was het al bijzonder dat ze met evenveel matchpunten als onze D1 gingen eindigen. (Alhoewel aangetekend dat de D1-jongens wel zwaardere tegenstand hebben meegemaakt.) Maar met gunstige uitslagen zouden ze zomaar de top zes in kunnen glijden en plaatsing afdwingen voor de finale.
Alle uitslagen leken de goede kant op te vallen en opeens begon het nagelbijten. Er was nog één partij bezig die het lot van VAS D2 in hun handen had. Als de teams 2-2 spelen, jumpen ze allebei op bordpunten over onze D2 heen. Maar bij een beslissend resultaat blijft het andere team achter met te weinig matchpunten.
Ze lieten het aankomen op een snelschaakfestijn en dan wordt het weleens een loterij. Die viel helaas verkeerd en de dromen waren vergaan. Maar we moeten niet vergeten dat de zevende plek ook een bizar goed resultaat is in deze Halve Finale (die aanzienlijk sterker bezet was dan de andere overigens). Ze laten de eerste teams van allerlei traditionele topclubs achter zich, zoals Magnus Leidsche Rijn, KC Chesscool, Ivoren Toren… Chapeau!
Wat trouwens al helemaal bizar geweest was: als onze D1 de laatste ronde gelijk zou hebben gespeeld, was de D2 als enige geplaatst…
Als, als, als… Wat vaststaat is dat ze eerste reserve staan, mocht er een team uitvallen. Dat valt nooit uit te sluiten, dus wie weet wordt de stunt nog compleet gemaakt…
Eindstand Halve Finale (Leiden)
https://knsb.netstand.nl/divisions/view/370
Tekst en foto’s: Samuel Cohn