De familie Stalenhoef reisde af naar Purmerend voor een mooie schaakveldslag op Hemelvaartsdag. En misschien spreekt de GP van Purmerend iets minder tot de verbeelding dan die van Monaco, maar deze overwinning mag er wezen!
Mick speelde in de hoogste groep, en daar zaten aardig wat sterke schakers verstopt. Dat deerde hem nauwelijks, met 6 uit 7 werd hij ongedeeld eerste. Een topprestatie! Maar is het eigenlijk een verrassing?
Jacob Gerritz en Tim van Rijs kennen we van de schaakmatch met ‘beloftenteam’ VAS 6 tegen Purmerend 3 – Mick speelde toen mee op bord 5. Jacob zat op bord 1, en Tim wist op bord 3 overtuigend te winnen van niemand minder dan Take. Dat zijn nette statistiekjes hoor!
Mick trad in de allerlaatste ronde aan tegen Jacob, en wist die kraker naar zich toe te trekken. Beslissend dus! Maar leuk om te laten zien is zijn winst in ronde drie. Een geniepig mat, binnen tien zetten…
En hoe krijg je zo’n toernooiuitslag voor elkaar? Zijn eigen verklaring: veel oefenen, dat betaalt zich dan ook uit. En dat is zo!
Volgens mijn reporter ter plaatse (Chris, toevallig de vader) werd elke wedstrijd gelijk uitgebreid geanalyseerd, of die gewonnen was of niet. En onze arme Chris werd overspoeld met allerlei termen en type openingen. In ieder geval leuk om te zien hoe fanatiek hij is! De serieuze toernooisfeer hielp sowieso, de bovenste twee groepen zaten zelfs in een aparte ruimte voor extra rust.
Wat hield Mick, naast alle glorie, over aan deze zegetocht?
De ontwikkeling van dit seizoen is duidelijk in ieder geval. Hij kwam in februari ook al binnen met een KNSB-rating van 1556, en heeft die nu zelfs op 1585 gezet. Dat is uitstekend, met een beetje groei zelfs genoeg om het NK-B te halen volgend seizoen??
Die KNSB-rating krijg je trouwens voor erg lange partijen, bij de senioren (meer dan anderhalf uur bedenktijd per persoon), dat is toch wel andere koek dan het rapid wat bij de jeugd wordt gespeeld. Alsnog bewijst hij zo: zijn jeugdrating loopt flink achter. Zulke schaakbekers zaten er dus aan te komen!
***
Kleine broertje Roy mocht in de vijfde groep aanschuiven. Hij had misschien op meer gehoopt, maar hij hoeft niet ontevreden te zijn! Überhaupt dat hij nu fanatiek de toernooitjes aan het bezoeken is, betekent dat er grote stappen aankomen.
Met lege handen hoefde hij alsnog niet naar huis, iedereen kreeg een medaille ter herinnering.
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Chris Stalenhoef