Op zaterdag 11 december was het D-Day voor de landelijke jeugdteams van VAS. Erop of eronder voor de viertallen in de D-, C- en A-categorie! En strijd dat hebben we zeker gezien: gekaapte matchpunten, bloedstollende tijdnood en snoeiharde afstraffingen…
Meesterklasse D (t/m 12 jaar)
Met pijn en moeite had VAS D1 zich naar de Finale geworsteld. Op het programma stond een heuse comeback. Ze begonnen namelijk met 4 punten achterstand op de nummer één. Scores tegen Halve Finale teams die zich ook plaatsten, tellen immers mee. Een derde plek zit er dan zeker in, maar dat moet minimaal vier van de vijf wedstrijden gewonnen worden.
Om dit voor elkaar te krijgen zat William deze keer op het eerste bord. Zijn gloednieuwe KNSB Jeugdrating valt niet te negeren namelijk. Die groeide in een maand tijd met 207 punten naar 1398!
Hij kon zich meten met de Nederlandse top van zijn leeftijd en deed dat aardig verdienstelijk met een 2,5 uit 5 score. Zoals het hoort, duurden de partijen op het eerste bord het langst. Op het scherpst van de snede allemaal!
Max begon erg sterk op het tweede bord, maar eindigde met een domper door toch twee te verliezen. Al met al een prima dag uiteindelijk, waar hij zeker zijn niveau haalde.
Op het derde bord beleefde Raghav een erg goede dag. Hij moest alleen zijn meerdere erkennen tegen het uiteindelijke kampioensteam. Hij heeft (hopelijk) nog vijf jaar de tijd om het nóg beter te gaan doen in de Meesterklasse D.
Kayen mocht in de staart de matchpunten binnenslepen, maar dat verliep helaas niet soepel genoeg. In de derde ronde was hij erg belangrijk met een bordpunt, maar verder speelde hij toch vaak te snel.
Waar de eerste ronde van de dag soepel verliep (een gemakkelijke 4-0 overwinning), bleek het de tweede ronde toch tegen te vallen. Met een 2-2 werd een belangrijk matchpunt vergeven, maar was er nog alle reden tot hoop. De achterstand op de nummer 2 bedroeg maar twee matchpunten immers.
Na een nette overwinning in ronde 3, kon het team ruiken aan het podium. De achterstand bedroeg inmiddels een puntje. Een knappe comeback hing in de lucht!
Alleen morsten ze nogmaals een punt in de vierde ronde, en werd VAS in de laatste ronde ongelukkig tegen de nummer één geloot. Dan krijg je het zwaar! De eer werd gered door William die een halfje binnensleepte tegen een 1600+ speler.
Ze eindigden uiteindelijk als zevende van Nederland. Keurig gedaan, met ook een relatief hoog aantal bordpunten. Hopelijk hebben ze vooral een leuk en leerzaam toernooi gehad.
Meesterklasse C (t/m 14 jaar)
De spanning is hier om te snijden. Niet omdat de eerste plek in zicht is (die leek al goed en wel vergeven), maar omdat we in een heftige strijd met Zukertort zitten verwikkeld voor het zilver. Het is dat er geen publiek toegestaan aan is, dus de fanatieke kern moest het thuis zien te volgen. De derby zou plaatsvinden in de tweede ronde van de dag, maar dan moesten de vier jongens wel de eerste overleven.
Daarvoor hadden we Jan als invaller laten invliegen. Erg fijn, want dat is een sterke speler! Helaas kwam dat niet helemaal uit de verf dat ene partijtje. Maar toegegeven: hij trof ook een sterke opponent.
Dat maakte de eerste ronde wel erg spannend! Mick boekte een knappe overwinning op bord 3 en Lani voldeed aan zijn plicht in de staart van het team.
Het begon dus érg belangrijk te worden dat kopman Take een beslissend halfje zou binnenslepen. En laat hij nou net akelig gevorkt zijn! Met een kwaliteit minder is het normaal gesproken over en uit…
Er werd in alle spanning afgewacht. Zeker omdat hun eerstebordspeler niet de minste is (ze heeft een rating van 1707), was het een erg steile berg die beklommen moest worden.
Maar dat lukte Take gewoon! De remise werd wonder boven wonder binnengesleept.
Dan was het nu tijd voor de derby der derby’s: al jaren wordt deze generatie gedomineerd door Zukertort Amstelveen. Maar wij hadden vers bloed en waren klaar om ze eens flink te verrassen. Drie spelers van ons team waren immers vorig jaar niet eens lid van een schaakclub!
Hieronder valt ook Abe, die aansloot op het vierde bord. En nu dus kan hij al meedraaien tegen de topteams van Nederland, erg bijzonder.
Take, die andere gloednieuwe schaker, gaf meteen zijn visitekaartje af door in 19 zetten van Rens te winnen. Alsof het niets voorstelde! Helaas bleek het voor Mick en Lani te zwaar, wat niet gek is tegen zo’n breed team als die van Zukertort.
Uiteindelijk besloot Abe tot een strategisch remiseaanbod. Hij wist dat hij verloren stond (een kwaliteit minder en geen initiatief), en misbruikte zo het teambelang van zijn tegenstander. Toch het beste eruit halen wat erin zit dus!
Over een paar jaar in de Meesterklasse A hebben ze in ieder geval alle reden om te vrezen voor de VAS-formatie die hier verrijst.
Bij het ingaan van de derde ronde bleek dat het brons nu ook onzeker was geworden. Er moest een bordpunt ingehaald worden op een sterk team. Dat bleek onmogelijk. Zeker omdat VAS C1 het nogmaals veels te spannend maakte door met maar 2,5 punten te winnen.
Met afgetekend verschil op de rest van het veld (vier matchpunten meer dan de nummer 5) laten ze zien bij de top van Nederland te horen. Dat hadden we niet zien aankomen drie maanden geleden!
En niet vergeten dat het ook de verdienste is van Ingo, die het team de andere twee speeldagen had versterkt met al zijn jaren schaakervaring.
Meesterklasse A (t/m 18 jaar)
Dit team trok er in volle oorlogssterkte op uit naar Amersfoort, voor drie topwedstrijden. Met de tweede vrouw van Nederland en officieuze winterkampioen van de schaakclub in ons midden mocht VAS A1 het opnemen tegen drie ijzersterkte clubs.
Erg leuk deze titels overigens, maar de vorm moet er wel zijn! We bleken meer te hebben aan Kasper op het derde bord en Matteo op het vierde bord. Zij wisten trouw punten binnen te slepen de eerste twee rondes. De twee motoren van vandaag!
Ook dankzij een overwinning van Khoi op het tweede bord werd de toenmalig nummer 2, ASV A1, gevloerd. De weg naar de eerste plaats was ingezet. Daar stuitten we op KC Chesscool A1, met ook een batterij aan jeugdtoppers op de eerste drie borden.
Eerst moesten we korte metten maken met Talententeam JSN, maar die bleken enige versterking opgeroepen te hebben. Alsnog, het gelijkspel werd in de wandelgangen gerust gênant genoemd.
De titelkansen waren daarmee verkeken, maar nu begon zelfs een podiumplek op losse schroeven te staan! Eigenlijk zou op z’n minst een 2-2 tegen het kampioensteam nodig zijn.
Maar ach… het zat niet mee. Eline behaalde tegen de allersterkste tegenstander van de dag dan weer wél een remise, alhoewel het haar dag niet echt mooier maakte waarschijnlijk. Gelukkig stond hier geen IM-norm op het spel. De andere drie spelers voerden gezamenlijk een lange rokade uit.
Khoi had mij nog verzekerd dat hij een plusscore tegen Onno bezat, maar dat bleek weinig waard. Dit betekent dat ze volgend jaar terug moeten komen om te laten zien wat ze écht waard zijn!
Na deze complete afslachting droop het team maar weer af, terug naar Amsterdam.
Alleen, wie had gedacht dat de twee concurrenten het ook grandioos lieten liggen? Een wonderbaarlijke Houdini-act, omkoping, dom geluk? Wie zal het weten, maar na de laatste ronde stond vast: VAS behield gewoon de tweede plek.
Nu ja, de euforie zal niet groot geweest zijn. Volgend jaar beter, dit team kan nog wel even mee!
Tekst: Samuel Cohn