Het broeit en het bruist bij VAS. Er is ongekende schaakgolf in Amsterdam, en die doet de beste en leukste spelers bij ons aanspoelen. De jeugdclubavond wordt enthousiaster en enthousiaster bezocht, de hoeveelheid jeugdteams rijzen de pan uit en groeibriljanten te over. Om maar te illustreren wat er aan de hand is: aan het SGA Teamkampioenschap t/m 12 jaar (van de regionale bond) deden in totaal negen teams mee. En VAS leverde maar liefst vier daarvan!
Onze zeventien jeugdspelers arriveerden opgetogen in Muiderberg, waar MSK iedereen harstikke gastvrij verwelkomde in een mooie analyse- en dito speelruimte. Helaas was Almere niet komen opdagen, dat had zeker vuurwerk opgeleverd. Zukertort was nu het grootste gevaar, met in hun gelederen twee individuele NK-gangers. Want het spant er echt om: enkel de eerste plaats kwalificeert zich voor de landelijke Meesterklasse D.
Trouwens, goed om te weten, het 2e, 3e en 4e team waren gemixt ingedeeld. Zodanig dat het tweede zou moeten winnen van het derde team, en het derde van het vierde team, maar voornamelijk is geprobeerd om de VAS’ers op een geschikt bord te laten spelen. Zo werd het voor iedereen een interessant toernooitje!
Op weg naar het podium
VAS D2 had het zwaar de eerste twee rondes. Tegen onze D1 en die van Zukertort waren ze niet opgewassen. Maar Émilien, Tobias, Aran en Ivan zijn mentaal ijzersterke spelers, die laten zich niet zomaar uit het veld slaan. Het comebackteam stonden binnen de kortste keer op de derde plek. Zouden ze dat volhouden?
VAS D1 speelde dé kraker al in ronde 3. Op het eerste bord haalde Max het winnende bordpunt binnen tegen Philippe van Zukertort D1. Het tennistoernooitje in de ochtend heeft hem veel goeds gedaan (toevallig in, hoe verzin je het, Muiderberg). Maar ze wisten niet dat de lastigste tegenstander nog zou komen…
Het stuntteam
VAS D3 begon ook voortvarend, maar liepen daarna tegen een muur van goede MSK en Zukertort spelers op. Dat wilden ze beter doen in de laatste twee rondes, en dat leverde geweldige thrillers op! Tegen de D1 won Saffran heel gedegen van Kayen, dat was een verrassing gezien het ruime leeftijdsverschil. Maar wat gebeurde daar op het eerste bord? Imre stond gewoon materiaal voor tegen Max, de vedette van VAS. Een stunt in de maak!
Toch blijft het schaken een hartstikke psychologisch spelletje. Het glipte net uit de handen van Imre, al moet gezegd worden dat het bij Max ook niet ontbreekt aan goed eindspeltechniek. Met een ondeugende glimlach kwam Max zeggen dat hij ongelooflijk goed weggekomen is met een remise. Voor Imre gelukkig alsnog een resultaat om trots op te zijn, hij is immers nog altijd een E-speler.
De andere thriller speelde zich af op de bovenste twee borden in de laatste ronde: VAS D2 versus VAS D3. Alex kon nu op bord 1 plaatsnemen van het derde team, omdat ze met vijf spelers rouleren – ook Tako en Everest deden met plezier mee. Hier trof hij oude bekende Émilien tegen, en liet zien een behoorlijk jeugdtalent te zijn. De G-speler won de partij!
Saffran mocht het opnemen tegen Tobias en liet zien dat zijn eerdere winst tegen Kayen eigenlijk helemaal geen verrassing was. De ervaren Tobias wist niet wat hij meemaakte en verloor tussendoor een paard. Er stond wat op het spel voor de D2: ze hadden op dat bord op z’n minst een remise nodig om die derde plek te behouden voor Amsterdam West D1. Tobias trok alles uit de kast: wonder boven wonder bereikte een pion de overkant. Maar ook voor Saffran waren de wonderen niet de wereld uit: met enkel een koning en een paard vorkte hij de nieuwe dame van Tobias. Remise toen.
Een spectaculair partijtje voor de toeschouwers. En zeker voor de VAS-liefhebbers… Uiteindelijk werd de D3 vijfde van het toernooi, maar Kayen merkte al op: eigenlijk waren ze beter dan de D2.
De revelatie
Namens de D4 trad een absolute blikvanger aan op het eerste bord. We wisten zeker dat Bregje goed kon schaken (ze speelt over een week in het EK Meisjes!), maar deze resultaten had niemand verwacht: remise tegen onze eigen Max (die dus 5 uit 9 heeft gehaald op het NK-D) en de meest overtuigende overwinning van de middag, tegen Philippe (regerend D-kampioen van de SGA). Een speelster die het er zo simpel uit laat zien: nul tactiekjes missen, nooit in gevaar komen, geen vuiltje aan de lucht.
Al met al kwam ze uit op 4 uit 6 punten. Ik vroeg haar vader wat het gouden recept was, en die is ook hartstikke simpel: ze heeft superveel schaakpuzzels lopen oplossen in coronatijd. Er zijn speciale Stappenboekjes met extra- en mixopgaves; een tip van de meester dus!
De D4 was een heel leuk team bij elkaar: David is altijd enthousiast, Dani sloot blij af met een winstpartij in de laatste ronde, en Dominique maakte trots haar debuut (maar moest nog wel even wennen aan dit soort toernooien, dat hadden velen). Dat ze op de laatste plaats afsloten, is helemaal niet zo erg: met twee binnen gehengelde matchpunten eindig je normaal gesproken hoger. Dat betekent dat alle teams gewaagd aan elkaar waren.
Kampioenen!
En dan zijn we bij het eind van het toernooi gekomen. Maar liefst twee VAS-teams mochten medailles in ontvangst nemen! De D2 belandde dus op de derde plek (heel knap, gefeliciteerd Émilien, Tobias, Aran en Ivan!), en de D1, met álle veertien matchpunten in de broekzak, domineert op de eerste plek.
En wat een team is dat! Max verdient alle complimenten, want hij heeft een ongeslagen toernooi gespeeld door heel netjes 5,5 uit 7 te halen op bord 1. Op bord 2 heeft gloednieuw schaaktalent William een topprestatie geleverd: op één partij na (tegen niet de minste) alles gewonnen! Kayen wist op de juiste momenten te winnen, maar 4 uit 7 is wel kantjeboord. Qua concentratie achter het bord moet dat beter in de landelijke Halve Finale die ze gaan spelen op 13 november. Op bord 4 was het knallen voor Raghav, met 6 uit 7. Niet te geloven, vijf jaar jonger dan zijn teamgenoten, nu al onderdeel van een kampioensteam en dan zo’n bijdrage afleveren…
Al met al: heel cool deze prestatie! Dat smaakt echt naar meer, en ik weet zeker dat ze dat gaan volbrengen 🙂 De Zwarte Veulens zijn terug van nooit weggeweest!
Tekst: Samuel Cohn