Zondag vertrok een brigade VAS’ers naar Rotterdam voor de jeugdclubcompetitie. Met allerlei viertallen, in verschillende leeftijdscategorieën, spelen we tegen clubs van het hele land. De vorige wedstrijden werden twee weken gespeeld, maar daar is wijselijk geen verslag van gemaakt.
Verdienstelijk A2
Als teamleider van de A2 meldde ik me ook aan het bijzondere gebouw aan de Maas. Deze keer is de Promotieklasse eveneens gevestigd bij de centrale locatie. Vorig jaar heb ik er nog succesvol voor gezorgd dat het team niet promoveerde, nu mag het opkomende talent laten zien dat ze me niet missen. De bordaanvoerder is nog steeds Ivo, die net jong genoeg is. Zijn discipel Ryan heeft vorig jaar gigantische stappen gezet en wordt beloond met een tweede bord. Daarna volgen Julia, die ons graag weer komt versterken, en Jade. Ryan had wat veel leukers dan op een zonnige dag binnen schaken, dus vandaag wisten we Pjotr als invaller achter het vierde bord te krijgen.
Hun avontuur begon twee weken eerder, toen ze wedstrijd tegen Leiderdorp A2 speelden. Ons eerste A-team was hard onderuit gegaan tegen Leiderdorp A1, dus de dat besloten wij dunnetjes over te doen. Julia liet zien wat je moet doen met een tegenstander van 300 ratingpunten minder, de anderen hebben daar hopelijk van geleerd. Jade wist nog wel een remise uit het vuur te slepen, maar dat bleek niet genoeg voor een matchpunt.
Vandaag was dus de dag om munt te slaan uit dit Zwitsers gambiet. Pjotr kwam vroeg naar me toe: “Ja, we waren allebei een beetje moe, dus hij bood remise aan.” Blijkbaar stond hij een dame achter op een gegeven moment, maar dat vertelde hij niet. Ik kon niet ontevreden zijn, hoewel mijn opdracht aan het team simpel was: geen enkele remise.
Jade speelde een heerlijke partij. Ze buitte één foutje van de tegenstander volledig uit. Bracht op slimme wijze de stukken naar de koning en maakte het feilloos af. Julia en Ivo waren nog lang bezig, maar wisten waar ze mee bezig waren. Met een beetje tactiek dwongen ze de betere stelling af. En als de tijdnood verschijnt, is het afwachten tot de blunder van de tegenstander. Heel beheerst speelden ze het uit. De vlaggen vielen, ze moesten viel te diep nadenken om er onderuit te kunnen komen.
De derde ronde was een taaie. Op elk bord waren wij de underdog. Wonderen bleven uit, Pjotr besloot vrij snel zijn stukken weg te geven. Ivo kwam lachend de kantine in lopen. Normaal is dat zijn blik als-ie iemand pijnlijk gezwindeld heeft, zijn specialiteit. Deze keer was het van opluchting. De hele partij stond hij onder een druk. Zijn tegenstander wist wat hij deed en gaf hem nul uitzicht op een leuke pot.
Julia ging voor eigen ratingwinst, want ze zag dat Jade het niet meer volhield. Haar halve puntje redde de eer van VAS. Toch een mooie aankoop uit Almere: Julia is ruim onze topscorer! Jade speelde ook niet onverdienstelijk. Ze kwam best goed te staan, maar het lot werkte niet mee.
Al met al geen probleem, dit seizoen gaan we gewoon voor de middenmoot en een paar gezellige schaakdagen. En hopelijk komt een wondertje vanzelf om de hoek kijken.
Het vlaggenschip
De A1 bevat de sterspelers. Twee daarvan zijn momenteel voor eigen succes aan het gaan op het WK – waar ze mooie prestaties neerzetten trouwens. Daarom schakelden we Charles en de ingehuurde Robin in. Gezien de matige eerste dag (maar één matchpunt), begonnen ze met een simpele kluif. Het duurde eigenlijk iets te lang voordat de resultaten binnenkwamen, maar de 4-0 was onvermijdelijk. Het waren allemaal rustige partijen, maar het niveauverschil komt altijd vanzelf naar boven.
De tweede match van de dag bleek toch te lastig. Kasper besloot zichzelf te zijn en een stukoffer te plaatsen. Zijn tegenstander had een open koning, maar profijt kon hij er niet van maken. Job stond eigenlijk wel prima op het eerste bord, maar kwam niet verder dan een remise. Charles was hetzelfde lot beschoren. Omdat Robin verloor, blijft de A1 steken op drie matchpunten totaal.
De D’tjes
Helemaal boven, met het uitgebreide uitzicht op Unilevers hoofdkantoor, inclusief twee gigantische pindakaaspotten, schaakten de kleinsten. Voor de D2 was het een jojo-dag. Ze begonnen tegen de toekomstige kampioenen. Gelukkig leerden ze daarvan en draaide de uitslag om in de tweede ronde: 4-0 winst. Maar toen werd het al gauw weer te lastig en iedereen verloor. Toch bestond er een optimistische stemming: Kayen, Tobias, Wessel en Ivan hebben allemaal één keer gewonnen natuurlijk. Hopelijk wordt het over een maand wat spannender, als ze de juiste tegenstanders krijgen. Mooi verhaal is dat Kayen op het laatste moment kon invallen voor Baruch – die Kayen zou vervangen!
De D1 werd van onderuit versterkt door Florian, die vijftig procent wist te scoren. Dat lukte Ingo ook, en op het eerste bord is dat toch bijzonder knap. Lan scoorde in de eerste ronde het volle punt, en wist daarmee de matchwinst binnen te slepen. Maar de ongeslagen reeks van Olivier is nog knapper. De laatste twee rondes speelde het team gelijk, zodat ze nu in de subtop meedraaien.
Het succesverhaal
De C1 biedt altijd hoop, ze spelen een leuke competitie en draaien volop mee in de top. Dit seizoen gaat het dus van deze jeugd komen. Ze eindigden de dag met één matchpunt achterstand op de twee koplopers, dat wordt spannend!
Deze dag was Rafael bereid in te vallen, wat hij heerlijk deed met twee winsten. Rufus had een lastige stelling tijdens zijn eerste partij, maar wist zeer correct en actief genoeg te verdedigen. Zo haalde hij een mooi halfje binnen, na een lange partij. Matteo stond lang onduidelijk, hij speelt graag open stellingen. Deze keer wist hij op tijd zijn trukendoos open te gooien. Toen ik kwam kijken bij de partij van Jule, stond ze in principe beter, maar het was nog de vraag of ze het goed zou aanpakken. Later kwam Rafael met allerlei doembeelden over een dame die binnendrong en een gepende loper – ik vreesde het ergste. Ik snelde naar de speelzaal en plots waren de dames van het bord en volgde een simpel eindspel met drie pluspionnen.
De tweede ronde hielden ze één matchpunt over. Rufus verloor, maar Matteo en Jule speelden gelijk. Rafael leek een dame te moeten weggeven, maar blufte er zich geniaal doorheen. Door een tegenaanval stond de tegenstander zodanig versteld dat-ie vergat de dame te pakken. En zo haalde hij de honderd procent.
Tekst: Samuel Cohn
Foto’s: Gundula Cordes