VAS staat bekend om zijn jonge teams, maar met VAS 5 in de Vijfde Klasse nemen we dat erg letterlijk. De gemiddelde leeftijd was 15½. Dat is ook de bedoeling: jonge talenten krijgen zo een mooie speelkans. Elk jaar promotie en over zes jaar bevindt dit team zich in de Meesterklasse! Die potentie loopt hier zeker rond hoor…
Nu eerst kijken of we de verwachtingen kunnen waarmaken, tegen het vierde team van Caïssa!
Lekker vluggeren
Maurits was als eerste klaar op bord 4, hij voert graag zijn zetten razendsnel uit. In dit geval deed hij dat uitstekend door met zwart naar een prima remise af te ruilen. Degelijk en stabiel spel. Een mooie prestatie tegen de – op papier – sterkere Sarah Snoeck (die we ook weleens bij VAS zien rondlopen).
Invaller Émiliën was ook snel klaar op bord 5, maar zijn korte denktijd was wat minder goed te verklaren. Hij ging lekker in de aanval en kwam een gezonde pluspion voor te staan. Alleen is het dan altijd goed opletten: wat wordt het vervolgplan? Wat kan de tegenstander vanaf nu gaan doen? Dit soort ‘veranderingsmomenten’ in de partijen zijn een reden om even te pauzeren en diep in de denktank te gaan. Nu bleef Émiliën frivool in de aanval gaan, maar met veel te weinig stukken. Ze raakten wat verstrikt en dat werd tactisch netjes afgestraft door Aleks. Onze jeugdspeler bleef lang doorvechten, probeerde leuke trucjes te vinden, maar het was niet genoeg. Gelukkig konden we in de analyse weer op zijn vrolijkheid rekenen.
De nieuwe lichting uit India
De staart kenmerkte zich door de Indiase roots. Shantanu is hier als student, en het viel hem al op hoe anders de Nederlandse kinderen schaken. Waar de Indiase kinderen gek zijn op tactiekjes, zoeken ze hier veel meer positionele stellingen op.
Op het achtste bord liet hij zien goed naar hun spel gekeken te hebben. Er kwam een gelijkwaardige stelling op het bord, niet veel zwaktes. Hij bedacht een opzet met twee pionnen in het centrum en die ging hij langzaam doorschuiven. Perfecte samenwerking van de stukken zorgde ervoor dat zijn tegenstander helemaal ingesnoerd raakte. Een echte squeeze en dus de winst!
Naast hem zat supertalent Raghav die inderdaad bekendstaat om zijn scherpte. Hij vond echter juist positioneel voordeel door allemaal dubbelpionnen af te dwingen. Alleen: de kunst van positioneel schaken is om zulke structurele zwaktes uit te buiten. Dat lukt hem niet. Zijn tegenstander kreeg zijn stukken op mooie velden, terwijl Raghavs paarden in de knoop zaten. De partij ging verloren.
Vechten voor je kansen
Ivo speelde een typische Ivopartij: rustige opbouw, manoeuvreren richting een eindspel, een hoofdrol voor activiteit van zijn en de tegenstanders stukken. Alleen bereikte hij dat deze keer met een gloednieuwe opening. Niets leukers dan met frisse ideeën achter het bord verschijnen!
Het spelplezier spatte er vanaf toen hij zich genoodzaakt voelde tot een paardoffer tegen twee pionnen – en hij stond al een pionnetje voor. Dat zijn mooie beslissingen om te maken. Het bleek de juiste, want de activiteit van de tegenstander werd ingedamd en zijn randpion had een plan: naar de overkant lopen. Dat lukte en dat betekent een punt!
Nog knapper was hoe Andrija zich vocht naar een gelijkspel. Het hele middenspel stond hij onder druk en dat leidde ook tot stukverlies. Ze speelden vervolgens een eindspel met drie pionnen voor Andrija tegen twee pionnen – aan dezelfde kant. Andrija had een toren en moest de toren én het paard van de tegenstander in bedwang houden. Het idee is simpel: de pionnen afruilen en het bloedt dood naar remise. Dat deed hij verstandig en zo komt hij met een mooie score tegen een – op papier – sterke tegenstander.
Emoties
Tot slot waren William en ondergetekende op bord 1 en 2 toe aan het extra half uur na de veertig zetten. Het was voor mij de eerste keer om naast William te zitten en dat is een ervaring op zich. Zuchten, mompelen, eureka-uitroepen. De tegenstanders konden gelukkig ook wel genieten van al deze emotie.
William schaakte zich onder de druk vandaan en kreeg alles afgeruild in een positioneel gevecht, maar leek een flinke concessie te accepteren met een vrijpion. Of zou zijn meerderheid aan de andere vleugel sterk genoeg zijn? Waarschijnlijk wel, want even later mocht zijn koning de stelling binnen marcheren. Dat was bepalend. Wat een toppertje: zijn positie op het hoogste bord doet hij volledig recht… De 4 bordpunten zijn een feit!
Een andere langharige zat op het tweede bord. Ik kwam ronduit matig te staan met lopers die naar eigen pionnen kijken, een verdwaald paard en gaten in het midden. De tegenstander liet het voordeel echter lopen door af te ruilen. Hij leek daarna wel met de zware stukken binnen te komen, zie hieronder:
Maar nu volgt een enorm grappige onderbreking. Na 30. … – Pf7 moet de toren zichzelf opsluiten op h4!
Dat was een startsignaal voor de tegenstoot. De torens kwamen de dame opjagen en de koning werd belaagd. Helaas vond ik de correcte voortzetting niet en besloot aan te sturen naar een remise en zo de matchwinst. Maar och, och, och. Ik raakte vermoeid en begon onverstandige beslissingen te maken. Uiteindelijk kon het theoretisch niet meer misgaan: ik een pion + toren, hij enkel toren + loper. Toen sloeg het noodlot toe en ik blunderde die toren op gruwelijke wijze.
Het voelt ronduit slecht om het team zo in de steek laten. Een tweede matchpunt door de neus geboord, wat een domper. Het is de vraag welk gezag de jeugdleider nog overhoudt hieraan, we gaan het donderdag merken. Maar goed, we kunnen niet ontevreden zijn met de 4-4. Op naar meer!
Tekst: Samuel Cohn
***
