Als een betaald voetbal club degradeert uit de eredivisie is vaak één van de eerste
opmerkingen, nu moeten we naar Telstar… uit… in Velsen. In een klein tochtig
stadionnetje voor weinig publiek is natuurlijk niet inspirerend. Na mijn eigen
degradatie uit VAS 1 was het dan ook passend dat wij nu met VAS 2 naar Velsen
moesten om het op te nemen tegen de lokale schaakvereniging Santpoort.
Bij binnenkomst door een ietwat vreemde deur, aan de rand van een winkelcentrum,
die eerder bedoeld leek voor toeleveranciers van de lokale middenstand, zat Joris al
op ons te wachten in een halletje. Op mijn vraag waar de speelzaal was kreeg ik het
ontluisterende antwoord ‘Dit is de speelzaal’. Om 12:50 werden uit de opslagboxen in
de hal de opklaptafeltjes gehaald en de stukken opgezet, waarbij er niet alleen gelet
moest worden of het bord goed gedraaid stond, maar ook het opklaptafeltje.
Onze tegenstanders hadden een zogenaamde tactische opstelling waarbij de
sterkste spelers op basis van rating op 1, 6, 7 en 8 zaten. Bij ons is het ratingverschil
miniem dus technisch maakt dat allemaal weinig uit maar vreemd blijft het wel.
Hun sterkste man zat op zes en trof daar uitgerekend captain Joris. Na een rustig
begin besloot Joris te gaan nadenken en plaatste zijn armen op het iets te kleine
opklaptafeltje. Helaas stond uitgerekend zijn tafeltje een kwartslag verkeerd en
katapulteerde zijn bord en stukken over bord 5 en 4 heen. In alle commotie besloot ik
wat drinken te halen. Teruggekomen na eindeloos te wachten op één koffie en één
thee was de rust in de speelzaal wedergekeerd en kon er echt geschaakt gaan
worden. Ten minste , door de overige zeven borden. Joris had gelijk gemaakt met
zwart en nog zonder stukken geruild te hebben werd de vrede getekend.
Op zeven stal Raghav de show. In een ingewikkelde partij met veel tactiek voelde hij
zich als een vis in het water. Snel klaar, puntje binnen, en nog een hele tijd wachten
om opgehaald te worden. Dit leek een goed begin maar op de andere borden zag het
er niet rooskleurig uit.
Op bord twee bleef ik zoeken naar complicaties, terwijl niet alleen de stelling erom
schreeuwde om droog gelijk te maken, ook mijn hoofd, die ieder mogelijke logische
zet leek te missen, wilde het eigenlijk zo saai mogelijk houden. Dit lukte niet en
ondanks nog een kleine herkansing op 0,0 voerde mijn tegenstander de stelling met
gezonde zetten naar de winst. Weer gelijk en veel moeizame stellingen.
De echte held van de dag werd Aran op 1. In een huisvariant, waarin een pionoffer
gevold door een kwaliteitsoffer moest volgen, aarzelde Aran om de kwaliteit ook echt
te geven. Er bleef een stelling met een pion minder over een keepen geblazen. Een
kans om de partij met c6 te stelen liet hij echter liggen. De afwikkeling naar het
pionnen eindspel was op vele manier verloren:
Zwart aan zet kan maar met één pionzet de winst weggeven en dat is e4+, f4, d4 en
g4 winnen routinematig. Nu is het remise. Als retrogade probleem is het interessant
om te kijken hoe wit nu nog kan winnen. Dit kan echter niet omdat promoties op g1
altijd b6 blijven dekken. Ingewikkeld allemaal, het ging als volgt verder:
49…e4+ 50.Ke3 Kb8 51 Kd4 Kc7 52.Ke3 Kb8 53 Kd4 Kc7 54.Ke3 g4 55.a5(enige zet) Kb8 56Kd4 Kc7 57.Ke3 Kb8 58.Kd4 f4 59.Kxd5 fxg3 60.Kc6 g2 61.a7+ Kxa7 62.Kc7 en zwart gaf op in remise stelling 🙂 1-0
Nog steeds remise, ook na een nieuwe pionrace.
Een mooie meevaller maar nog steeds donkere wolken boven het eindresultaat.
David op acht had het gevoel dat we in Limbo speelden. Nou zit hij zelf in Limbo
tussen VAS 2 en VAS 3 maar hij bedoelde de vreemde locatie die hem aan het
Voorgeborchte deed denken. De plek voor mensen die niet Vroom genoeg zijn voor
de hemel maar ook geen zonden hebben begaan om naar de hel te gaan. David
beging ook niet echt een zonde maar de stelling met ongelijke lopers en zware
stukken bleek toch iets te pittig uiteindelijk. Wederom gelijk met nog drie taaie
stellingen te gaan.
Pim is onze Equaliser op bord 3, niet te verwarren met Denzel Washington die
iedereen over hoop schiet. Pim houdt het liever vreedzaam. In de KNSB lang geen
partij verloren. De laatste nederlaag dateert van 22 april 2023 tegen niemand minder
dan Manuel Bosboom. In deze match plakte hij er zijn dertiende partij zonder nul aan
vast. Nog steeds gelijk.
Roland leek de hele partij zijn tegenstander zijn wil op te leggen. Toen echter de
damevleugel open brak waar Roland zijn koning bivakkeerde werd het lastig om aan
eeuwig schaak te ontsnappen. Nog steeds gelijk.
Aan Niels dan de taak om de match binnen te slepen. Een actieve koning in een
ongelijke loper plus toren eindspel leek het verschil te gaan maken. Ik was al klaar
om te schrijven hoe hij via een heroïsche weg toch nog de winst voor ons wist binnen
te slepen. Het werd echter toch nog spannend waarna torens geruild moesten
worden. Remise, net zoals de gehele match. Al met al denk ik dat we blij mogen zijn dat
we nog een punt hebben meegenomen
uit het Voorgeborchte. We zijn nog niet helemaal veilig maar dat kunnen we
bewerkstelligen door in december een overwinning te boeken, uit in Amsterdam.
Nog een sfeerimpressie voor de liefhebber:
door Patriek Tromp