SGA: TGV VAS 3 dendert door!
Als voorafje voor het aankomende KNSB weekend nam VAS 3 het in de SGA-competitie thuis op tegen Amsterdam West 3. Bij winst zou er een ontknoping van de competitie ontspinnen die zelfs Stanley Kubrick niet had kunnen bedenken; Een kampioenskraker tussen Amsterdam West 1 – VAS 3 in het hol van de leeuw, vanwege een salonremise tussen West 1 en West 3 aan het begin van het seizoen. Het is dan ook niet voor niets dat de teamcaptain van Amsterdam West 1 in een kort onderonsje tijdens BOTW aangaf dat hij hoopte dat West 3 de klus al zou klaren. Voor de korte samenvatting; schrijf 24 april op in uw agenda want deze titanenstrijd gaat er komen!!! En op wat voor manier…..
Na een uur spelen was er nog een hoop onduidelijk; op de bovenste borden leken alle VAS’ers net wat minder te staan.
Invaller Ryan op Bord 1 speelde tot ieders verbazing niet het Siciliaans maar reageerde met 1..e5 op 1.e4; een geforceerde variant van het vier paardenspel ontstond waar de witte loper van zijn tegenstander ietwat beter oogde dan Ryans Paard. Emilien werd geconfronteerd met een Benoni; alhoewel hij zoals altijd kalm achter het bord zat en een flinke voorsprong op de klok aan het opbouwen was; kwam de zwarte dame gevaarlijk binnen op de koningsvleugel via h4. De andere invaller Ivo mocht de dubieze maar o zo gevaarlijke Jobava-London weerleggen. Zijn tegenstander speelde de zetten a tempo en met stralende ogen die vermoedde dat Ivo ergens een klein foutje had gemaakt. Ikzelf speelde voor het eerst deze competitie met de witte stukken. Vooraf had ik ingeschat dat de kans op een Ruy-Lopez groot zou zijn en inderdaad deze verscheen op het bord. Toch kun je niet alles voorspellen; mijn tegenstander, Paul van Haastert, koos voor een relatief onbekende variant waarbij zwart al snel extra ruimte kreeg op de damevleugel.
Het vooruitzicht op de onderste borden stemde de teamcaptain een stuk vrolijker. Op bord 5 waren de dames al afgeruild en kende de posities van Niels weinig zwaktes. Een remise leek het minimale resultaat. Joris was erin geslaagd om zijn tegenstander een isolani te bezorgen op de d-lijn. Remy had een vol stuk geofferd voor een vernietigende aanval jegens de witte koning. Verschillende combinaties passeerde de revue maar de winnend moest nog worden gevonden en zijn tijd nam gevaarlijk af. De stelling van Raf op bord 8 was vrij evenwichtig met wat extra ruimte voor wit.
En toen gebeurde het rond 22:30 kwam de schaakgodin Caïssa– dus niet onze rivalen uit Zuid – voorbij en gaf het team vleugels!
Als eerste slaagde Niels erin zijn tegenstander te verassen met een paardenvork: 1-0. Joris probeerde na een remise aanbod nog een paar zetten een doorbraak te forceren maar uiteindelijk legde hij zich neer bij een remise: 1.5 – 0.5.
Hoe hij het deze keer weer deed mogen de analisten zich over buigen; wederom wist Emilien als glansrijke winnaar uit een moeras te komen bovendrijven. Zijn tegenstander bleef zichtbaar verbouwereerd achter. 2.5 – 0.5. En ook Raf slaagde erin genadeloos binnen te dringen met zijn toren in de stelling van zwart. Pion na pion werd opgeraapt en niet veel later was het volle punt binnen: 3.5-0.5; We kunnen de overwinning ruiken.
In mijn partij ontstond er eufemistisch gezegd een gunstige pionnenstructuur. Dankzij controle over het c6- en c5-veld waren de zwarte stukken totaal opgesloten op de damevleugel. Een krachtig offensief met enkele motieven op de koningsvleugel leidde tot een volledige ineenstorting van zwart, de overwinning en een 97% nauwkeurigheid
Txc7 is in deze stelling de opmaat tot een winnende aanval!
Het vat was echter verre van leeg. Remy besloot een remise aanbod af te slaan en dit bleek de juiste keuze. Ondanks een achterstand van 50 minuten op de klok bezweek zijn tegenstander onder de constante druk van Remys stukken: 5.5 – 0.5.
Ivo kwam zet na zet beter te staan. Hij moest er hard voor werken; besloot op het juiste moment stukken te ruilen, creëerde een vrij pion, maar uiteindelijk bond ook hij zijn tegenstander aan de zegekar; 6,5 – 0.5. Een legendarische schaakavond was een feit.
Maar de koek was nog niet op. De sterke tegenstander van Ryan, Aldo van de Woestijne, stond op het punt om zijn team toch nog een vol punt te bezorgen. Met twee doorgebroken pionnen ondersteund door een koning en Ryan die op increment speelde, leek remise te houden Mission Impossible. Beste lezer, dan kent u Ryan ‘Terminator’ Busa nog niet. Hij bleef knokken en zich vastklampen. En juist toen promotie niet te stoppen was, kwam daar het ene foutje waar hij op loerde en wist hij zijn paard te offeren in ruil voor de twee pionnen. Eindstand: 7-1!
Het seizoen is al ruim geslaagd, maar we gaan voor het zoete toetje; twee VAS teams in de SGA-Hoofdklasse. Het kan dames en heren! We blijven dus nog even door dromen