Schoolvakantie was het, de jeugd had vrij, het regende verschrikkelijk en voor wie dat nog niet voldoende was speelde Ajax een Europese wedstrijd in Spanje. Alle reden om af te zien van de barre tocht door de regen naar het Cygnus. Twee teams van VAS hadden op deze troosteloze dag een thuiswedstrijd te spelen en VAS 2 hoorde daar bij.
VAS 2 is een vrij hecht team van 9 man die in de eerste 3 ronden allemaal beschikbaar waren geweest. Voor deze ronde hadden zich echter 4 spelers afgemeld om uiteenlopende redenen. Tegenstander Boven-IJ stond puntloos onderaan, we hadden een paar puike invallers bereid gevonden om de regen te trotseren, de zaal was warm, er waren warme dranken. Wat kon ons gebeuren?
Een rondje langs de borden na het eerste uur gaf nog weinig reden tot zorg. Ed had met zwart een prima stelling tegen de sterke Barry Brink. Jos speelde grootst zoals Ajax in de jaren zeventig met opkomende backs en veel ruimte achter de verdediging. Iets dergelijks probeerde Wim ook al was al vrij snel duidelijk dat de ruimtes achter de verdediging wel erg ruim werden bij Wim. Bas kreeg een Benoni in de voorhand te verwerken. Milo was een prettige drukstelling aan het opbouwen. Joris probeerde principieel te spelen maar kwam vanuit de opening in een iets minder eindspel terecht. En ook bij Ticho en Charles was er nog geen reden tot zorg.
Na het optrekken van de eerste rookwolken scoorde Ticho overtuigend een punt, gevolgd door een remise van Charles en een overwinning in de aanval van Jos.
Met 2½-½ gingen we de rust in.
Er waren geen opbeurende woorden van de trainer, er was geen donderspeech en buiten regende het nog steeds verschrikkelijk hard. Met terugwerkende kracht kunnen we zeggen dat het daar ergens mis moet zijn gegaan.
Na de rust wist Bas tot zijn ontzetting twee zetten te verwisselen waardoor de controle verloren ging en er een ruïne overbleef.
Ed had steeds meer moeite om de controle vast te houden in een stelling waarin ogenschijnlijk niet zoveel gebeurde.
Terwijl bij Milo de druk op de tegenstander steeds iets minder werd en de tegenstander bezig was de stelling gelijk te maken.
Wim Eveleens had zich genoodzaakt gezien om een kwaliteit te offeren om de schade nog enigszins te beperken. Het leek met veel fantasie op de wijze waarop Ajax vorig jaar met 9 man ten strijde trok tegen Chelsea maar dan met een neutrale arbitrage. Objectief moet worden vastgesteld dat Wim op dat moment verloren stond. Toen de tegenstander van Wim in het eindspel misgreep wist Wim toch nog remise af te dwingen.
Een resultaat dat Bas en Ed niet wisten binnen te halen. Onze kanonnen hadden hun dag niet en moesten zonder resultaat naar huis. Een kwartier voor tijd stond het dus 3-3 met twee ongeveer gelijke stellingen op het bord.
Op dat moment deed er zich een kortsluiting voor op bord 4. Milo gaf een stuk weg zonder dat daar een aantoonbare reden voor was, hij gaf direct op.
Bij een achterstand van 4-3 schaakte alleen Joris nog. Tot vlak voor de blessuretijd was de stelling ook binnen de remisemarge gebleven. Zo rond zet 60 bezweek de tegenstander uit Amsterdam Noord echter toch nog zodat er nog een 4-4 uitslag kon worden bereikt.