door Remy Hakvoort
Op 28 februari jongstleden speelde VAS 3 uit bij ENPS.
In de knusse maar koude pastorie boekte VAS een knappe overwinning. De overwinning kwam als volgt tot stand;
Door een last-minute tactische wijziging speelde Matteo op bord 4 en Elmer op 2 en niet andersom. Deze wijziging kwam tot stand doordat ik het formulier verkeerd invulde, en later geen zin meer had om het helemaal opnieuw in te vullen. Deze wijziging pakte goed uit, zoals hieronder zal blijken.
Ivo (bord 3) wees het team al snel de goede kant op. In een door Ivo geliefde variant van de Slavisch, beging zijn tegenstander al snel (zet 10 of daaromtrent) een grove fout die materiaal kostte. Door een subtiel tussenzetje kon Ivo een vol stuk winnen. Daarna was het een kwestie van afmaken, wat Ivo dat ook snel deed. 0-1.
In Elmer’s partij (op 2 dus) offerde zijn tegenstander 2 torens voor Elmer’s dame. Aangezien Elmer een solide stelling had, waren er weinig mogelijkheden voor de vijandelijke witte dame om binnen te dringen. Elmer’s torens hadden echter relatief vrij spel. Echter, het was lastig om het juiste plan te vinden en dit op de correcte wijze uit te voeren, al hadden omstanders wel het idee dat het prettiger spelen was voor de torens dan voor de dame. Uiteindelijk werd tot remise besloten. In de analyse bleek dat er wel degelijk een plan was voor zwart om schade aan te richten, maar soit. 0,5-1,5.
In mijn eigen partij kwam een Torre op het bord. In het middenspel won mijn tegenstander een pion, maar doordat hij op een ongunstige manier sloeg, kreeg ik daardoor tegenspel. Middels een tactisch motief won ik de dame. Toen was de partij gespeeld. Zeker na het ruilen van het overig materiaal.
0,5-2,5.
Op bord 8 is Niels een stabiele factor geworden. Ondertussen heeft hij keurig 2,5 uit 5 verzameld, tegen gemiddeld 1750 elo. Ook gister had hij in het middenspel kansjes op meer, maar hij wist de remise keurig te keepen. 1-3.
Op bord 4 speelde Matteo (onze topscorer) een wilde partij. In zijn befaamde Hollands, speelde hij een wilde partij. Volgens mij stond hij lange tijd minder, maar hij hield het hoofd koel en creëerde genoeg net voldoende tegenspel. In de complicaties ging zijn tegenstander de fout in en Matteo maakte het mooi af met een goed gevonden dubbele-aanval. 1-4.
Nu er in ieder geval 1 matchpunt binnen was, werd er alvast
voorzichtig getoost op meer.
Dick stond immers goed, Wesley minder en de partij van Samuel was in balans.
Helaas ging het bij Dick toch mis. Hij had een veelbelovende stelling, met veel druk op de vijandelijke stelling. Ergens ging het toch mis, want ik begreep dat hij ergens pardoes een stuk weggaf. Einde stelling, einde partij. 2-4
Wesley had zeker ook een lastige avond. Vooral gezien de stand op de klok ( < 2 minuten). Hij was verzeild geraakt in een Maroczy-stelling. Zeker na het ruilen van de dames had zijn tegenstander een irritante pion op e5. Hierdoor had Wesley minder ruimte, en weinig tot geen aanknopingspunten. Zijn tegenstander ruilde echter gunstig af voor Wesley; hierdoor kreeg hij weer bewegingsruimte en een duidelijk plan. Helaas had Wesley inmiddels minder dan 20 sec. op de klok, want ik weet zeker dat hij met meer tijd de winnende voorzetting had kunnen vinden. Dat had vorm kunnen krijgen door de f-pion te blijven pushen. In plaats hiervan koos Wesley om torens te ruilen. Na het ruilen van de torens was het resterende pionneneindspel verloren. Misschien met perfect spel nog remise te houden, maar het mocht niet baten. Pionnen-eindspelen blijven “tricky” . 3-4
Samuel bleef als laatste over. Hij had een lastige stelling die min of meer in balans was. Het leek er even op alsof hij in het dame-loper eindspel een winnende voorzetting had, maar schijn bedroog. Wat Samuel wel goed deed, was het ruilen van stukken zodat een gelijke-lopers eindspel ontstond. Dit was Samuel keurig op remise te houden door de tegenstander geen mogelijkheid tot infiltratie te geven. 3,5-4,5
