Eindstand
“Een gelijkspel zou mooi zijn omdat we dan in de allerlaatste ronde tegen het laag geklasseerde EsPion aan 1 punt genoeg zouden hebben. Ik gokte op 4-4. VAS staat bekend als een jeugdteam met ambitieuze spelers.OT3 zat al braaf kant en klaar achter de borden, maar er was nog steeds geen tegenstander, vreemd. We moesten toch thuis spelen.. Om tien voor half negen kwamen de eerste drie spelers van VAS aanzetten, hun teamleider dacht dat ze thuis moesten spelen, zij zaten daar ook al braaf kant en klaar en begrepen niet waarom wij er niet waren.”
“1 van de 3 jongeren die in het team van VAS meedeed. Ik schat een jaar of 13,14. Naarmate de tijd verstreek begonnen ze dan ook al flink te gapen.”
Hans, op bord 2 met wit, stond heel lang aanvallend en met een gezonde pion voor. Ik verwachtte en hoopte hier op een overwinning, ook tegen een jonge jongen die al steeds meer begon te gapen, helaas, alles werd afgeruild, Hans raakte zijn pion voorsprong kwijt en bood remise aan. De jonge gast moest gezien de achterstand nog even door gaan, maar moest toch in remise berusten. 3,5-1,5 voor OT3.
Het volgende bord ging verloren voor Oostentoren. Het stond nu 3,5-2,5, maar de laatste twee partijen leken remise te worden. Helaas voor Oostentoren gingen hun gladiatoren strijdend ten onder. Kaizer:
Jacques verspeelde wel heel veel tijd, ik vertelde hem dat remise genoeg was, Jacques was op en en top geconcentreerd op zijn stelling. Zijn klok zag hij niet meer en vergat helemaal de tijd, als medespeler heb je de neiging toe te schreeuwen dat er gezet moet gaan worden. Maar dat mag niet.
Jacques speelde erg goed, kwam zelfs voor, maar helaas, de tijd speelt ook mee. Jacques ging zonder dat hij en zijn tegenstander het in de gaten hadden door zijn tijd heen. Ze gingen nog een paar zetten door, De wedstrijdleider zag het en maakte er een einde aan en dat betekende 3,5-3,5. (…) Alle hoop was nu op Marcel gevestigd, hij had het kunstje in het verleden vaker geflikt, op bord 1 had hij het zwaar maar wist prima partij te geven. Stond een pion achter en had veel minder bedenktijd.
In het latere middenspel ging het mis, binnen 2 zetten kon zijn tegenstander ondekbaar mat geven. Hij zag het niet, zijn tegenstander miste veel mooie zetten en liet Marcel terugkomen. Een partij met hoop en vrees. (…) Marcel, zag het niet meer zitten en gaf op, zijn Koning was dan ook al op de zijlijn gedreven, wat weer gemakkelijker is voor een tegenstander.
Dus de bloemen die het OT bestuur voor de zekerheid had gehaald, waren voor VAS, “er waren er echter nog maar 3 aanwezig van VAS, de kampioenen lagen al in bed.”
Mooie wedstrijd, spannend tot de laatste zet, tegen uitstekende tegenstanders, dankjewel Oostentoren, dankjewel Bert Kaizer!