VAS 7 stelt positie veilig
Op 28 maart, onder toeziend oog van onze clubgenoten, hadden we één simpele taak: minimaal vier bordpunten achter onze namen krijgen. Handhaving in de eerste klasse is het doel. En dit moesten we voor elkaar krijgen tegen het eerste team van Isolani. Ze staan onder ons, maar dat zegt niets – hun gemiddelde rating is maar liefst veertig punten hoger.
Strak om tien over acht gingen de klokken aan, die met grote devotie door Jouke en Elco opgezet waren. De schaaktrainers onder ons snelden naar beneden. Zojuist uitgelegd hoe dat schaakspelletje wel niet werkt, moeten ze het nu even zelf in de praktijk zien te brengen.
Een welkome buffer
Wesley hoefde daar echter zelf weinig aan te doen bij het zesde bord. Na de opening kwam hij een mooie pion voor. De rest was aan hem besteedt: netjes rondde hij af naar het toreneindspel en aan de hand van een fraai tactiekje was promotie onoverkomelijk.
Bij Charles stond het bord in vuur en vlam. Remy schrok zich dood toen hij de stelling zag: wat gaat hier wel niet gebeuren? We zagen een wilde Sicilianer met allebei de koningen flink onder vuur. Charles had alleen uitstekend gezien dat hij met wit de échte aanvalskansen bezat. We knipperden onze ogen en de zwarte koning ging mat. Een duidelijke overwinning op het achtste bord.
Die twee vroege winstjes verbloemden wat er eigenlijk aan de hand was: op elk ander bord ging het, op z’n zachts gezegd, een beetje matig. Oké, Jouke stond prima. Prima voor een gelijkspel. Maar wat was Ivo aan het doen? En welke fantasieën had ondergetekende voordat hij zijn centrumpion blunderde? En de Hakvoortjes lieten zich ook zomaar overrompelen?
Waar is de brandweer?
Ivo had ook een vuurtje gestookt op het bord, met een fraai offer zonder compensatie. Geen zin in de standaard afruilvariant van het Frans, kwamen zijn stukken als kleine pyromaantjes het bord op rennen. De lucifer liet hij alleen per ongeluk vallen in zijn eigen stelling. Toen ondergetekende langs kwam, wierp die een optimistische blik: die Ivo staat gewoon een paard voor. Alleen bleek in de hoek ergens een toren te ontbreken.
Gelukkig weet Ivo wel hoe die met vuur met spelen. Hij zette zijn veiligheidsbril op en ging eens goed kijken. Het paard van zijn tegenstander stond formidabel op g1, want die verweerde alle trucjes op e2 (het veld boven de centraal geplaatste koning). Alleen toch, op zet 26 besloot hij dat paard te ontwikkelen. Hupsakee! Daar vond Ivo een mooie aftrekaanval op de dame. Wonder boven wonder was een bordpunt gered.
Voor Elco bood deze donderdag zijn kleine moment of fame. Daar zat die dan: op het eerste bord! Onze bordaanvoerder, de grote filosoof achter Het Systeem, de man van de lange rokade. Dit moest en zou zijn motivatie een boost geven, want dat was nodig. De partij hielp alleen niet mee, want de stelling zag er somber uit.
Laten we ook eens de rest afgaan. Remy zette zichzelf op het derde bord, maar daar bleek de tegenstand flink. Ook deze variant van de Hakvoort-tweeling kon niet tevreden zijn met zijn stukken. Verlies hing boven dat bord. Ondergetekende zat achter bord vijf en had het geluk dat de tegenstander besloot een pion terug te geven. Remise is een mogelijkheid, maar dat wordt wel passief verdedigen. Niet de wijze waarop een schaker graag het eindspel in gaat. Elmer schaakte een prima partij op bord vier en stond zelfs beter. Uiteindelijk mocht hij de held van de dag zijn nadat Jouke gelijkspel had afgesproken: hij wist op geniale wijze een remiseaanbod aan te nemen en die ene matchpunt veilig te stellen!
Dat lucht op. Maar er bestaat nog genoeg om voor te strijden. Elco wil eindelijk wat bijdragen aan de statistieken, en ondergetekende ziet zijn kans om de topscoorderspositie soeverein over te nemen.
De weg naar het linkerrijtje
Via Remy konden we helaas niet het tweede matchpunt binnenhalen. Met een stuk achter gaf hij op. Intussen kroop de torens van mijn tegenstander de stelling binnen. Die van mij stonden onaangenaam passief, terwijl het leven er een beetje planloos uit zag. Ja, ik had de superieure pionnenstelling, maar hij had de open lijn en ruimte voor de stukmanoeuvres.
Soms kan een schaker té overmoedig raken. Mijn tegenstander besloot zijn torens te positioneren diep in mijn fort. Het zag er mooi uit voor het oog, maar tactisch bleek er iets grondig mis mee te zijn. Even de stukken naar de juiste velden jagen en twee paardsprongen verder kon ik één van die vermaledijde torens van het bord rapen. Hatseflats, VAS 7 int de tweede matchpunt van de dag.
Tot slot, terwijl de rest al uitgebreid feest aan het vieren was achter het analysebord, moest Elco zijn eer redden. In eenzame stilte telde hij de stukken. Twee pionnen minder in het eindspel… Gelukkig weet Elco niet van opgeven. Omdat hij deze keer niet de mogelijkheid zag om de partij te claimen, besloot hij het eens aan de hand van zijn techniek af te dwingen. Hij had één laatste troef: de ongelijke lopers… Weet hij de opmars te stoppen? Kent hij zijn eindspelstudies? Kan hij met opgeheven hoofd een remise uit de partij slepen?
5,5-2,5 stond op het scorebord. Elco flikte het, hoor! Zijn eerst positieve score namens VAS 7, een memorabel moment.
We mogen dromen van meer: op 15 april spelen we tegen de zevende plek in Almere. Een cruciaal moment om bordpunten te pakken en zomaar in het linkerrijtje te eindigen.