Schaken is net tovenarij. Wie heeft de meeste magie in zijn vingers en laat de stukken precies doen wat je wilt? Wie heeft de beste potions klaarstaan om de lange strijd vol te houden? (William houdt het bij mandarijnen, Take ging voor tosti’s en Maurits zocht zijn heil in lolly’s.) Wie heeft het snelste reactievermogen om de acties van de tegenstander op het bord af te weren?
VAS 5 heeft de toekomst. Elke wedstrijd wordt er beter gespeeld. We begonnen het seizoen met 4-4, toen tweemaal 5-3. En inmiddels weten we 5,5 bordpunten te scoren. De weg omhoog heet dat. En op grote hoogte staat ook het grote doel: promotie naar de vierde klasse!
Helaas konden we niet over het originele team beschikken. Benno en Ivo lieten het afweten, Raghav is even terug in zijn geboorteland India en Mick lag thuis met het coronavirus. Gelukkig vonden we de toppers Take, Jan en Felix bereid in te vallen.
Totdat het noodlot toesloeg. Jan berichtte in de ochtend dat hij ziek wakker geworden was. Dus toen begon het rondbellen. Gelukkig bleek al snel dat jeugdspeler Tobias P een potje wel zag zitten. Wat een held!
Daarna was het zaak om vliegensvlug op de bezemsteel te stappen en naar het station toe. Op perron 2½ vertrok de trein richting het westen. We moesten tegen Het Witte Paard Haarlem 4!
Horcrux
Felix blunderde een stuk, dat was niet fraai. Gelukkig wist de tegenstanders niet al zijn horcruxen te vernietigen, dus Felix bleef in leven. Dat beloonde hij door een vol stuk terug te winnen. In de tussentijd stond hij een pionnetje voor! In een dubbele toreneindspel (toch best lastig), wist hij zijn verre vrijpion naar de overkant te loodsen door zijn lekker actieve koning.
Dit gebeurde allemaal in no-time. Zo gaat dat op het achtste bord in de vijfde klasse. En dat terwijl de teamleider zo dom was om in bijzijn van de tegenstander te vragen wanneer Felix ook alweer weg moest.
Gelukkig kon Felix zonder problemen doorreizen naar zijn hockeywedstrijd. In, heel toevallig, Haarlem. Of na ja, niet geheel toevallig, want in Haarlem zijn meer dan genoeg medekakkers te vinden.
Maurits wikkelde af naar een ongebalanceerd eindspel. Op ongebalanceerde stellingen heeft Maurits patent. Hij had een stuk tegen drie pionnen, maar zag erg goed in dat hij degene met kansen was. Zie stelling hieronder.
Hij dacht goed na over zijn zetten, maar het eindspel speelde vanzelf voor hem. Hij vond mooi aanvalsdoelen, zette de stukken goed neer en toen vielen de pionnetjes één voor één.
Met zulke resultaten werkt hij zich langzaam maar zeker omhoog in het team. Zelfs de teamleider moet straks vrezen voor zijn positie.
Ministery of Magic
Die teamleider kwam namelijk niet verder dan gelijkspel. Ik had de eer om tegen Koos Stolk himself te spelen. De KNSB competitieleider, de baas van deze hele zaak! Ik was zo star-struck dat ik niet eens durfde een handtekening te vragen op mijn notatieblaadje. Gemiste kans…
Ik deed maar niets raars en om hem niet in het harnas te jagen kwam ik uit op eeuwig schaak. Wie weet moet hij straks beslissen over puntenmindering tegen VAS-teams, dan kan je hem beter te vriend houden. Het bleek een hele aardige man overigens!
De werkelijkheid was wel iets spectaculairder. Ik besloot tot een stukoffer voor aanval, dat is alweer een tijdje geleden. Altijd genieten deze spanning! In onderstaande stelling was er een only-move die het prachtig zou afmaken:
Met wit besloot ik tot Df5, maar de oplossing was het subtiele maar brutale 20. Lg6!
Koos verdedigde verder correct op mijn poging. Uiteindelijk hadden we allebei te weinig stukken bij de koning om ofwel verder aan te vallen of te verdedigen. Dus allebei berustten we in een eeuwig schaakvariant. Een blik op de andere stellingen verstevigde mijn tevredenheid daarmee.
Tovenaar Rufus
Rufus is een grote fan van Magic, en hij liet die magie zeker zien op het schaakbord vandaag. De mooiste partij van deze ronde!
De tegenstander maakte wat vreemde keuzes in de opening en Rufus zette de partij rustig naar zijn hand door voorzichtig een zwakte in de stelling te slaan. Toen begon het schaken en dat leverde prachtige stellingen op. Tot twee keer toe laat hij zijn paard instaan. De tegenstander durfde (terecht) niet te slaan. De fantoomaanval sloeg hij af. Daarna begon de squeeze. Een voorbeeldpartij hoor!
Kijk en geniet zelf. Vooral 16. a4 is een heerlijke zet…
Zwarte magie
Take speelt graag met zwart, want dan kan hij zijn favoriete opening op het bord brengen. Wist iemand al dat dat de Caro-Kann is?
Hij deed wel een beetje gek, met zijn dame en koning die een dansje deden helemaal in het hoekje (a7-a8-b8). Maar kennelijk is het normaal dat je bij de Caro-Kann slecht komt te staan.
Take bezwoer mij dat hij alles onder controle had en dat bleek ook. Eigenlijk is hij ons niveau al ver vooruit. Hij pakte de enige open lijn. De tegenstander raakte op til en offerde een kwaliteit om dat te stoppen. Take moest nog een beetje oppassen, maar hij kwam niet meer in de problemen op bord 2.
Dat betekent: de buit is binnen! Twee volle matchpunten.
Tijdverdrijver
Shantanu staat bekend om zijn tijdnoodproblemen. Hij maakt wel heel nuttig gebruik van zijn denktijd, want hij wist goed onder de druk (die het Frans teweeg brengt) uit te schaken. Dat was ronduit knap gedaan en zag er veelbelovend uit. Daarna kwam hij gewonnen te staan, met een paar nauwkeurige zetten had hij het af kunnen maken. Maar schaken op increment is geen makkie, hij maakte uiteindelijk zelf de beslissende blunder. Hij kon zichzelf op de kop slaan.
Op zich is dat een goed teken, als tijdnood datgene is wat je achterhoudt. Daar valt concreet aan te werken en te veranderen! Of hij zal moeten vragen of hij de Tijdverdrijver (‘Time-Turner’) van Hermelien mag lenen…
Onze debutant Tobias kwam met goede moed achter het bord zitten, maar vergat te vaak de blundercheck. Eerst werd hij geveld door een penning, daarna door een röntgenaanval. Dat is zonde van zijn schaakinzichten! Hij gaat keihard werken aan de tactieken en dan groeit Tobias pijlsnel. Stap 2 mix en Stap 3 mix zijn heerlijke boekjes om tijdens je ontbijt open te hebben.
Eén keer raden wie als laatste bezig is
Jawel, onze onbetwiste bord 1 speler: William!
De vedette van het team was ziekjes, maar dat was niet te zien aan zijn schaakspel. Hij kreeg een dichte stelling op het bord en daar grossiert hij in. Hij liep met zijn stukken rustig achter zijn pionnetjes aan. Hij brak het open op een goed moment en drong de stelling binnen. Een partij waarin Williams handtekening duidelijk te lezen valt.
Na de partij voelde hij zich beduidend beter.
Zo kwamen we uit op de 5,5 bordpunten en een vrolijke dag!
Tekst: Samuel Cohn