In een korte tijd wel twee keer een externe teamwedstrijd tegen dezelfde club, het komt niet vaak voor. Zo wel afgelopen week, toen eerst op dinsdag het duel voor de SGA-competitie Caïssa 2-Vas 1 plaatsvond en vervolgens op donderdag ook de SGA-bekercompetitie Vas-Caïssa gespeeld werd.
Allereerst de wedstrijd voor de SGA-competitie. Tijdens de eerste speelronde waren de teams al vrij sterk opgekomen, beide met een gemiddelde van boven de 2100, merkwaardig genoeg Caïssa 2 zelfs licht sterker dan Caïssa 1. Maarja, hoeveel zegt zoiets nu echt? In ieder geval wisten we dat het een sterke tegenstander in de klasse zou zijn en we waren dan ook blij dat Eline en Jan weer konden aanschuiven. Jos en ikzelf zouden verhinderd zijn en met Yong Hoon als invaller konden we zelfs sterker opkomen dan met ons vaste team gelukt zou zijn. Ik zou in verband met een orkestrepetitie de wedstrijd missen, maar een lichte spierblessure verhinderde het musiceren. Met een reeds compleet team kwam er dus de mogelijkheid om alles als non-playing captain te kunnen volgen.
Na een half uurtje spelen, toen alle spelers achter de borden zaten werden de eerste contouren van een interessant gevecht helder. Een paar rustige Londens, een Engels maar vooral leuk leken me de licht alternatieve openingen als Pircs, Aljechins en ander moois. Mooie strijd op de borden met op het oog gelijke of licht prettigere stellingen.
Sierk wist in de opening een loperpaar te verkrijgen, pakte vervolgens het centrum en kreeg de gemakkelijkere kant van het spel. Nadat er twee pionnen afgingen, hing de laatste klap een tijdje in de lucht. Hoewel er nog even weerstand geboden werd, kon Sierk het overtuigende voordeel probleemloos naar winst voeren.
De stelling van Ticho kon twee kanten op. Hij had lange termijn een goede structuur, loperpaar en mogelijke koningsaanval. Maar dan moest hij nog wel de activiteit van zijn tegenstander afslaan. Dit deed hij voortreffelijk. Van de actieve witte dame werd een doelwit gemaakt en toen de zwarte velden verzwakt werden, was hij er als de kippen bij om materieel verlies onontkoombaar te maken.
Hiermee werden dus de goede stellingen gewonnen, maar ook onduidelijkere of evenwichtigere stellingen begonnen naar de goede kant om te slaan. Eline had in een scherpe opening al snel twee lichte stukken geïnvesteerd tegen een toren en twee pionnen. Volgens de puntentelling voordelig, maar een tussenschaakje had de witte koning wel in verlegenheid kunnen brengen. Toen dit niet gebeurde was de stelling prettiger. Nog even oppassen om een oplaaiende koningsaanval niet te laten doorslaan, maar de zwarte tijdnood werd het tegenspel geneutraliseerd en was het materiaalvoordeel doorslaggevend.
De Londen bij Ed had ook zijn rustige karakter verloren. Zonder eenvoudig aan te kunnen wijzen waar het nu echt mis ging in de zwarte stelling, kreeg Ed wat druk op het centrum. De stukken kwamen wat actiever te staan en met het fraaie Pd7! werd de coördinatie tussen de zwarte stukken zodanig onderbroken dat het punt snel binnen was.
4-0, minstens gelijk spel dus. Dat moet Daan ook gedacht hebben toen hij met zwart naar een eindspel afwikkelde. Ongelijke lopers, maar iets meer activiteit. Objectief zal het niet heel veel geweest zijn, maar na een lichte twijfeling bij de tegenstander en een goed geplaatst pionoffer kon de koning naar binnen marcheren. Oppassen geblazen voor de witspeler. Er waren tegenkansen om gelijk spel te halen, maar wit was wel de enige die beslissende fouten kon maken. Zo gebeurde het ook en Daan kon tevreden een punt bijschrijven.
Vervolgens was ook Jan aan de beurt om te winnen. De hele partij had hij een mooi ruimtevoordeel. Een koningsaanval werd opgezet en, mijn inziens, werd op het juiste moment met Lxd7 een paard geruild tegen de eigen lopen. Die zou niet makkelijk bij de aanval te betrekken zijn en het paard kon via f6 nog een sterke verdediger worden. Zwart kwam er op deze manier niet meer aan te pas en Jan wist een goede pot ook met winst af te sluiten.
Supersub Yong-Hoon mocht met zwart aantreden tegen een sterke tegenstander. Een mix van twee grote varianten maakte dat beide spelers al vroeg in een interessant, maar theoretisch al iets minder bekend gevechtsterrein zaten. Yong-Hoon leek er toch erg prettig uit te komen, maar ergens in het middenspel kantelde de partij. Een a-pion werd door de tegenspeler geofferd, wat een ogenschijnlijk waardeloze dubbele a-pion voor onze man gaf. Onder toenemende tijdsdruk eerder echter snode plannen gesmeed en de afwikkeling naar een eindspel met een pion minder bleek een heel aardige zetdwang met zich mee te brengen. Met gelijke lopers kon Yong-Hoon zijn koning wel gebruiken en een van de vrije a-pionnen bracht de winst aangezien stukverlies onvermijdelijk bleek.
Alle stellingen vielen tot nu toe goed uit. Was er dan ook een 8-0 in de maak? Nou, beslist niet. Een gemiste desperado voordat een paard geslagen zou worden kostte Joris een volle pion. De stelling, hoewel nog taai, was op het oog niet fraai. Maar de tegenstander was niet doortastend genoeg, waardoor Joris in leven bleef. In een toreneindspel dat ontstond zal hij misschien nog kunnen hebben doorgespeeld en kijken of er een punt te halen viel, maar er werd gekozen om in de tijdnood de team-eer hoog te houden. Een remise-aanbod dat Joris niet kon weigeren maakte de eindstand, hetzij wat geflatteerd, tot een uitzonderlijk hoge 7.5-0.5.
Mocht de competitie nog hervat gaan worden of anderzijds doorgaan, dan zouden we in de volgende ronde Caïssa 1 treffen. Ook zij hebben hun eerste twee wedstrijden gewonnen en we hopen dat de wedstrijden snel weer plaats kunnen vinden. Maar een nieuwe ontmoeting tussen de twee clubs kwam sneller dan verwacht al twee dagen laten.
Met de beker mochten we nu thuis aantreden tegen Caïssa. Hongerig na de vorige ruime winst vanaf de zijkant te hebben moeten aanschouwen was ik blij nu wel weer mee te kunnen spelen. Samen met Eline, Victor en Daan (resp. Op borden 1,3 en 4) speelden we deze knock-out teamwedstrijd. Ondanks dat het een eerste wedstrijd in deze competitie betrof, was het met gemiddelde teamratings ruim boven de 2200 alsof er een heuze finale gaande was.
Als eerste was Victor klaar. Hij speelde tegen Alje Hovenga, die twee dagen eerder wat ongelukkig van Yong-Hoon verloren had. Gebrand om te winnen speelde hij een positioneel sterke pot, waarin Victor vroeg in de partij al een licht nadeel leek te hebben. Uiteindelijk werd de druk te groot en moest Victor zijn verlies nemen.
Mijn partij tegen Jack Blanchard ging heel voortvarend. In een onverwachte zijvariant kwamen we, met de toevoeging van een zet voor beide kanten, op voor mij bekend terrein terecht. Na telkens af te wegen of dit nu voordelig of nadelig zou zijn, werd na de openingsfase duidelijk dat dit voordelig was. Een pion werd buitgemaakt en er was nagenoeg geen tegenspel. Er werd heil gezocht in de afwikkeling naar een toreneindspel, die zijn immers meestal remise. Ik had echter niet alleen een dubbelpion meer, ook een betere toren, koning en de mogelijkheid tot binnendringen op de damevleugel. Dit bleek voldoende voor de winst.
De partij van Daan was zeer interessant. Met deze 1-1 stand en een gelijkwaardige stelling bij Eline werd het helder dat remise genoeg zou zijn. Bij de SGA beker vervalt bij een 2-2 uitslag eerst bord 4 (remise) en dan bord 3 (verlies aan onze zijde). Maar de stelling was er een met tegengestelde rokades en bevatte in de verste verte niet eens de contouren van een geforceerde remise. Het was zelfs de zwartspeler die het heft in handen had. En na een zeer sterk gespeelde partij en een goede inschatting van het stellingstype van tegenstander Paul Hummel kon Daan het hoofd niet boven water houden.
Aan Eline dus de taak om te winnen. Na twee dagen eerder met wit tegen Arno Bezemer te spelen, moest ze het nu met zwart tegen hem opnemen. Er ontstond een onevenwichtige stelling waarin Eline het prettigere van het spel leek te hebben. Helaas verzandde na wat onnauwkeurigheden in een ongelijk lopereindspel. Het was op dit moment in de partij dat het helder werd dat de tussenstand 1-2 achter was, maar tegelijk viel de remise niet meer te ontlopen. Een prima individuele prestatie waar niets op af te dingen is, maar helaas betekende het voor het team een 1.5-2.5 verlies.
Zo kon Caïssa gelijk een revanche nemen voor de eerder die week gespeelde wedstrijd. Soms zit het heel erg mee, en dan een beetje tegen. Ongeacht wanneer de competities weer zullen hervatten, wij bekeren niet meer mee. Maar uiteraard hopen we ook dat deze weer doorgang kan gaan vinden indien mogelijk en dan wensen we Caïssa het beste en veel succes!
Bas
NB: Twee keer tegen dezelfde tegenstander in teamverband, zoals bij Eline tegen Arno zal vast niet veel zijn voorgekomen. Maar kan het nog vaker? Allicht, want met Kennemer Combinatie speelde Eline alwéér tegen Caïssa (di-do-za). Uiteraard speelden ze beiden mee, maar het lot (of teamleiders?) besloot dat ze nu niet tegen elkaar zouden moeten. Zou het ook voorgekomen zijn om in een week drie keer extern dezelfde tegenstander te treffen?
