Op maandag 1 november moest VAS 2 uit spelen in het hoge Noorden bij BovenIJ. Nadat Tom last- minute was uitgevallen wegens griep, werd Luc opgetrommeld als vervanger.
Na een barre tocht, eerst met de pont en daarna nog een flink stuk fietsen, kwamen we uiteindelijk aan bij de speelzaal. Verkenner Niels wees ons de weg met rooksignalen.
Nieuw-bakken teamcaptain besloot om de opstelling maar min-of-meer op rating te doen.
Dan even een stukje geschiedenis. Vroeger, toen ik net bij VAS kwam schaken en voor het eerst Extern speelde, waren we VAS 10. Toen wonnen we regelmatig met klinkende cijfers.
Met daarin o.a. Elco, Elmer, ikzelf en Joris van Zijl. Wesley en Deborah Ng maakten daar vroeger ook deel van uit, maar beiden genieten nu van een schaak-sabbatical.
Kortom; tijd om gloriedagen te laten herleven.
De gebroeders Hakvoort beleefden een unicum; niet dat ze samen in hetzelfde team speelden (dat deden we vroeger bij VAS 10 immers ook); wel dat ze beiden reglementair wonnen in dezelfde match doordat hun tegenstander niet kwam opdagen.
Op bord 2 had Samuel het pittig. Eerst moest hij met secuur spel de zwarte velden in zijn stelling zien dicht te houden; later moest hij het initiatief van zijn tegenstander neutraliseren. Het eerste lukte vrij aardig, het tweede iets minder. 1-2
Jasper Ströhmer had volgens mij wel een goede stelling, maar ergens koos het verkeerde plan; dat hem zijn stelling + pion kostte. Daarna kon hij het niet meer keepen. 2-2
Luc bracht de balans weer in het voordeel van VAS. Met een paardoffer op f7 (geen idee of het de beste zet was, maar de zwarte koning kwam in ieder geval open en bloot te staan) zocht Luc volop de aanval. Uitendelijk resulteerde dit in een aantal pionnen voor het paard + dat de koning nog steeds onveilig was. Na het afruilen van de dames hield Luc een gewonnen eindspel over. 3-2
Elmer kwam in een variant die hij met wit ook graag speelt tegen zijn eigen opening; “omdat ik dat de meest irritante voorzetting vind voor zwart”. Elmer kwam inderdaad helemaal lekker uit de opening. Ergens ging het goed mis. 3-3 Joris speelde met zwart de Caro-Kan. Hij kwam wel lekker uit de opening en wist te vertellen dat wit voor een inferieure setup had gekozen. Dat bleek, want hij trok de partij handig en met solide zetten naar zich toe. 3-4.
Tot slot was alleen Niels nog bezig. Hij keek naar eigen zeggen 20-25 zetten lang tegen een mindere stelling aan. Zijn tegenstander dacht daar blijkbaar anders over, want die bood pardoes remise aan. Terwijl Niels het dankbaar aannam (en zo het winnende halfje binnenhaalde), kreeg zijn tegenstander van zijn teamgenoten de wind van voren. Ik geloof dat het iets te maken had met het feit dat hij niet geheel op de hoogte was van de stand toen hij het remiseaanbod deed…
