Door Maxim Mantel
VAS 4 bracht dit keer een bezoek aan Purmerend 3. Purmerend verhuisde naar een wijkcentrum, met een goed gevulde zaal van acht teams, waar het goed toeven was.
Om te beginnen bij Ryan, wacht, waar is Ryan? Onze invaller bleek nog niet te zijn gearriveerd en was nog even verdwaald in zijn gambietenboekje. Hij wist met een pionoffer op zet 3 al gauw zijn tegenstander uit de theorie te halen. Na de tijd ingehaald te hebben kreeg Ryan een actieve stelling op het bord. Een dreigende penning leek fataal, maar zijn opponent hield het hoofd koel en ze besloten uiteindelijk tot remise.
Een andere speler van de leuke boekjes is Robbert. Een opening verscheen waarbij beide kleuren een soort kruisboog wapen vormen. De partij was mij een beetje ontgaan, maar de pijl van Robbert kwam helaas iets te zacht aan: 0,5-1,5.
Voor wat er tijdens mijn partij gebeurde, moest ik zo’n drie keer in mijn ogen wrijven. Vanuit een Konings-Indisch ging het redelijk gelijk op, maar ik kreeg toen plots drie pionnen op rij cadeau. En later een toren, en zelfs nog een paard. Veel hoop zat er niet meer in voor mijn tegenstander.
VAS 4’s jonge schaaktalent Rufus wist zich in een langere, interessante partij te bevinden. Tactisch was Rufus beter en in een toreneindspel kon de tegenstander het wel schudden na de 82e zet. Rufus straalde ervan, dat is mooi om te zien!
Mathijs durfde de strijd aan op bord 2. Hij was ook al een poosje bezig en overwoog remise aan te nemen. Hij vroeg naar de tussenstand, maar gelukkig bedacht Mathijs zich, want in een heel gesloten stelling lag ergens nog de schatkist verborgen. Hij vond er een gouden voetsoldaat in, en rende zo naar de overkant: 3,5-1,5
Links van mij, zat Tom nog diep in gedachten. Het is onze man met het oudste relatienummer, een heel ervaren schaker. Tom heeft vaak creatieve plannen, alleen wankelde deze keer echter zijn koning veel heen en weer gedurende het middenspel. Een gevaarlijk paard galop maakte het einde aan een sprookje.
Theo kon de speellocatie al vroeg vinden, evenals Ben D. Ze hadden samen een route uitgestippeld naar de weg om een vrijpion te creëren. Theo had hem goed onthouden. Zijn bijnaam is ook wel: Theo Punt.
Het was dus al beslist, maar wanneer kopman Ben plaats neemt achter het schaakbord, krijg je hem moeilijk van zijn plek. Hetzelfde gold voor de wijze waarop Ben zijn stukken neerzette. Hij doet dit met verfijnde techniek, die de meesten niet vatten kunnen. Ik zag een octopus, midden in zwarts territorium.
Het lelijke ding op g8 moest dan maar een dodelijke vrijpion permitteren voor wit. Even later leek zwart onverwachts wat grapjes uit te halen. Ben verloor een paar pionnen, of was dit soms onderdeel van zijn plan? Doorberekend tot het eindspel kon het eindresultaat al worden genoteerd. Ons team heeft wederom uitstekend gepresteerd en wij kijken uit naar de volgende ronde!
