Ons eerste team was dit jaar begonnen als favoriet in de hoofdklasse. Een sterk team met enkele echte topspelers en een ruime bank zou tot het einde moeten mee kunnen spelen voor de titel en dat wist men ook waar te maken. Onder leiding van Bas stond het team het hele seizoen op pole position en wist alleen het team van nieuwkomer D4 ons op 4-4 te houden. In dat duel kwamen we overigens nog zeer goed weg ook. De overige wedstrijden werden overtuigend en met ruime cijfers gewonnen.
Omdat het team van Caïssa I in de eerste zes wedstrijden slechts twee matchpunten liet liggen was er op 12 mei een heuse finale gepland in het Cygnus.
Mooier kan natuurlijk niet, de twee grootste clubs van Amsterdam die onderling mogen uitvechten wie er kampioen gaat worden. De spanning werd nog opgevoerd door een verzoek van Caïssa om de datum aan te passen en onze teamleider stemde daar direct mee in. Deze verplaatsing had wel tot gevolg dat sterke spelers als Daan en Jos er niet bij konden zijn en dat Eline, die altijd wil spelen, afwezig was vanwege een weekendtoernooi op de dag er na.
Omdat Job en Marcos konden invallen waren we desondanks klaar voor een grote finale.
Voor aanvang van de wedstrijd bleek dat onze tegenstander nog niet helemaal klaar was voor een confrontatie. Het team van Caïssa I trad aan met maximaal 6 spelers waarvan er een misschien niet zou arriveren. Zo stonden we dus binnen een minuut met 2-0 voor en konden Jan Roebers en Bas Haver zich bezig houden met de coaching. Omdat een uur later ook de aangekondigde Pieter Fritschy niet was verschenen kon ook Ticho een reglementaire overwinning bijschrijven. De spanning was er toen al vrijwel vanaf.
Het meest bevreemdende aan de gang van zaken was dat er tegelijker tijd een wedstrijd tussen Caïssa 4 en Fischer Z bezig was in het Cygnus. Caïssa 4 was wel compleet maar liet hun eerste team voor wat het was. Er werd dus niet overlegd of doorgeschoven.
Zo zaten we dus een finale te spelen tegen 3 basisspelers en 2 invallers die goeddeels met het schaamrood op kiezen de schade beperkt probeerden te houden. Voor een vereniging met 8 teams in de SGA en een hoop potentiële invallers is dat wel erg mager. Een echte wedstrijd is het overigens nooit geworden, daarvoor was het krachtsverschil ook te groot.
Toen Ed al vrij vroeg zijn partij overtuigend wist te winnen was het pleit beslecht en konden we het kampioenschap vieren. De 1-0 was dan ook meteen de 4-0 en daarmee genoeg voor de titel. Heel veel heroïsche zaken speelden zich daarna niet meer af.
Joris voegde vervolgens een halfje toe tegen de nog altijd sterk spelende Gunther Ballon en stelde daarmee ook de matchpunten veilig.
Marcos blunderde een stuk weg en won dus niet. Zijn tegenstander accepteerde het cadeautje gelaten. Job stond erg slecht tegen SGA voorzitter René Pijlman maar wist alles om te draaien en de partij nog te winnen en Sierk kon tot slotte tegen de Sympathieke Bottema ondanks een veelbelovende stelling niet verder komen dan remise.
Met een 6-2 overwinning sloten we het seizoen dus af.
Vermeldenswaard is nog dat Bas (5), Eline (3) en Jan (3) al hun partijen wonnen.
Vrijwel alle spelers scoorden beter dan op basis van zijn rating kon worden verwacht en ook de invallers deden het doorgaans erg goed. Dank aan Yong Hoon, Khoi, Victor, Rufus, Patriek, Job, Marcos en Gert-Jan.
In 7 wedstrijden wisten we als VAS 1 13 matchpunten en 43½ bordpunt te halen!
Terecht kampioen geworden!
